Sjaal

Kijk eens mijn gehaakte sjaal is af!

(En nog bedankt voor de leuke reacties op mijn vorige bericht)

Korte uitleg voor de liefhebbers.

Neem 2 bolletjes sokkenwol en haaknaald nr. 3

 Zet een aantal lossen op dat deelbaar is door 6 + 4 steken extra.

Haak dan een toer vasten (de keerlosse heb je al gehaakt bij het opzetten.)

Eind van de toer: 4 keerlossen (is eerste dubbele stokje) dan twee dubbele stokjes in de volgende twee vasten.

* 3 lossen haken (3 steken (vasten) overslaan) en weer 3 dubbele stokjes* 

Herhaal het stukje tussen de sterretjes.

Dan weer een toer vasten en dan weer de toer met de stokjes.

Niet moeilijk en een mooi effect.

Nu nog even een selfie waarop ik mezelfzie....

zonder mijn hoofd dan....

...en met de krukken...

Nu verder dan weer met mijn Fair Island sjaal, nog van  het patroon van Wieke van vorig jaar en beetje vanuit mijn Fair Island boek. 

In de collage zie je waar ik gisteren mee bezig was, een lastige rand uit mijn boek, die langzaamaan ontstaat.

(Ps de foto's zijn bij lamplicht genomen, de kleuren daardoor iets minder warm)

Fijne zondag

Toch maar niet....een beeldverhaal.

TOCH MAAR NIET vandaag....

Niet  hier aan verder te werken. 

Maar ik heb alle Floral Beauty blokjes wel even gezellig voor jullie neergelegd.

En hier zie je mijn Dear Jane, het middendeel is al een heel eind gequilt.

Zo mooi hoe die speciale structuur ontstaat door het quilten.

Mijn revalidatie stond de afgelopen drie weken helemaal in het teken van het 90 graden moeten kunnen buigen van mijn, nu bijna 6 weken geleden geopereerde, knie.

Dat werd wel het thema van de dag, mijn "kleine" obsessie.

Ze kunnen hier thuis het woord knie vast niet meer horen....

Nou, naar de dokter ging het dus gisteren....

Zou hij 90 graden meten of niet?

Dus TOCH MAAR NIET buigen onder narcose!!

JOEPIE!!!

Oh, wat ben ik daar blij mee.

Ik heb niet voor niets zo hard geoefend.

Volgende doel is om zonder krukken te kunnen lopen.

Het tweede deel van dit verhaal gaat over mijn:

Deze week kreeg ik een mail waar ik eens goed over na moest denken

Mijn blog was onder de aandacht gekomen van de redactie van een zeker Nederlandstalig

(commercieel) quiltblad.

Of ik misschien elke 2/3 weken een stukje voor hen op hun website/ blog wilde zetten, want mijn blog sprak hen wel aan.

Joah, dan voel je je in eerste instantie toch gevleid.

Mijn beloning voor die inspanning zou helemaal een win -win situatie zijn: een gratis jaarabonnement (van een waarde van zo'n 40 euro) en ze zouden mijn blog helemaal populair gaan maken door het aan hun website te linken en ook nog aan sociale media.

Maar toen sloop /rende de twijfel hierover binnen. Wil ik dit wel?

Hoe leuk blijft bloggen als het een moeten wordt?

Nu ik thuis zit te revalideren quilt en handwerk en blog ik meer, maar dat is anders als ik straks weer aan het werk ga.

Waar blijft dan mijn spontaniteit?

Zou ik dan wat het bloggen betreft niet heel snel opgebrand raken?

Vooral die door hen beloofde aandacht, die via de sociale media zou worden gegenereerd sprak mij totaal niet aan. Ik zit heel bewust niet op facebook en ben me erg bewust van wat ik , qua privacy, wel en niet op mijn blog zet.

Al met al voelde het aanbod als een last die ik niet dragen wil.

Het werd benoemd als dat "het voor de bloggers leuk is dat je extra exposure krijgt"

Maar wat koop ik daar dan voor?

Daar ben ik misschien wat ouderwets in, maar het gaat mij met het bloggen niet om zoveel mogelijk volgers verzamelen.

Mij gaat het om het spontaan delen van mijn creativiteit. en het elkaar inspireren. 

Ik heb er moeite mee dat een commercieel blad dan meelift op mijn creativiteit terwijl er erg weinig tegenover staat en bloggen werk wordt in plaats van hobby

Misschien ben ik nu te cynisch, maar ik wil niet moeten bloggen

Dat doe ik dus TOCH MAAR NIET.

Misschien vinden ze  andere liefhebbers?

Ik ga nu lekker genieten van de theevisite die zo komt.

En dan...lekker weer mijn eigen ding doen!

Fijne dag allemaal.

Stug doorgaan

Stug doorgaan met mijn oefeningen, het begint resultaat op te leveren, ik krijg weer wat kracht in mijn been.

Tussen de oefeningen door ben ik bezig met twee quiltprojecten.

Dear Jane doorquilten en Floral Beauty blokken maken.

(wat een luxe eigenlijk om zoveel quilttijd te hebben nu)

Om met dat laatste te beginnen, er zijn weer twee Floral blokken af.

Wat blijft het leuk deze blokken te appliqueren.

Iemand vroeg naar het verkoopadres van de letterlapjes, ik kon haar niet echt helpen. Ik spaarde de lapjes in de loop der jaren bij elkaar door ze te kopen op beurzen, in winkels en via internet. Wie er een tip voor heeft mag hem in de reacties zetten!

Het doorquilten van Jane moet ik wel wat doseren. Ik ben rechtshandig maar aan mijn linker elleboog voel ik  (te) goed dat die ook hard meewerkt bij het opvangen en opduwen van de naald en de stof aan de onderkant.

Het is net of elk blok me verteld hoe het doorgequilt wil worden. soms intensief, soms sober.

Dit blokje vroeg om cirkels.

Gewoon de dop van mijn waterfles gebruiken, die staat binnen handbereik.

Even tekenen en dan doorquilten.

De blauwe lijn dan nog even met een vochtig doekje deppen zodat ze verdwijnen.

Heerlijk afwisselend werk en erg leuk om die blokjes, die ik al jaren geleden maakte, weer door de handen te krijgen.

Zo nu eerst weer oefenen met kneeltjes knie en dan kan er weer een blokje gequilt worden.

Fijne dag allemaal.

Helderder.

Langzaamaan wordt het helderder in mijn hoofd, dat aanvankelijk bijzonder duf en slaperig was na de operatie. (Lees: narcose en heel veel morfine)

Wat een genoegen om me weer iets langer op iets te kunnen concentreren.

Zoals een blokje appliqueren voor de Floral Beauty

En nóg één.

Ik heb ze even neergelegd. Het wordt al een mooi aantal dat af is.

De meest normale dingen kosten me veel meer tijd en energie.

Eten en drinken doe ik bij het aanrecht op een krukje als ik alleen thuis ben.

Of ik ben een tijdje bezig moeizaam iets (post, krant, glaasje drinken, fruit) te vervoeren op de rollator...

Dingen die je normaal gesproken zonder nadenken op de automatische piloot doet.

Ineens ben je je er veel meer van bewust.

Ik kan je vertellen dat planten water geven ineens een hele expeditie is met de rollator!

Pffff fijn vooruitzicht dat dit weer beter gaat worden, maar ook bewustzijn dat dit voor heel veel mensen daagse realiteit is en blijft.

Gelukkig was er soms ook een van de kinderen thuis. Mijn dochter heeft gisteren mijn Dear Jane van zolder gehaald. Ik had ineens zo'n zin om een stukje door te quilten.

Wat een heerlijke quilt is het toch.

Zo fijn haar weer te zien, alsof er een oude vriendin langs komt.

Jammer dat ze al zo lang lag te wachten om doorgequilt te worden. Nu is het het moment....ik heb er in elk geval tijd genoeg voor.

Lezen lukt gelukkig ook weer langer achter elkaar en ook het oefenen gaat meer opleveren.

Ik leer weer welke spieren waar ook al weer voor dienen en hoe het ook al weer zat om ze aan te spannen en te gebruiken.

Zo raar om dat kwijt te zijn en opnieuw te moeten leren.

Maar ja, al mijn halve leven liep ik met knie klachten, dat is niet meteen uit je systeem natuurlijk.

Kijk dit blokje heb ik heel intensief doorgepit.

Zo kom ik mijn dagen wel door. 

Heerlijk dat de zon er ook nog vaak is. Dan ga ik buiten een stukje krukken "lopen".

Ik kan langzaam aan een stukje verder, al een klein blokje om, heerlijk.

Groetjes, Conny

Opstekers.

Gisteren was een dag met opstekers.

Van een lieve vriendin die gisteren op bezoek kwam kreeg ik een mooi quilttijdschrift waar ook nog een extra  sashiko bijlage bij zat.

Nadat zij weg ging klepperde de brievenbus: de Quiltmania en de nieuwe (voor mij eerste) Simply Vintage!

Oh heerlijk, bladeren en lezen, inspiratie opdoen.

Ik zat net weer, toen ik de brievenbus alweer hoorde en een moeder van school zag zwaaien terwijl ze wegliep.

Een dikke roze envelop op de mat.

Helemaal vol met heel lieve wenskaartjes getekend door de kinderen van mijn 4-6 combi groep!

Wat werd ik daar blij van!

Op de achterkant zaten ook nog berichtjes geplakt die ze zelf schreven.

Helemaal ontroerd was ik, zo lief en schattig allemaal.

Wat een positieve energie kan ik daar weer uit putten.

Soms moest ik er ook om lachen, wat dacht je van deze geweldige wens van een jongetje uit groep 4.

Voor de operatie, op mijn laatste werkdag, kreeg ik ook al een mega kaart van de groep.

En dan is er ook regelmatig bezoek en word ik schaamteloos verwend.

Als dat geen opstekers zijn!

Dus ik ga er weer flink tegen aan met al mijn oefeningen.

En...kijk eens, er kwam zelfs weer een blokje uit mijn handen....

groetjes, Conny