Mijn nieuwe oude spinnenwiel.

Een paar berichten geleden kon je lezen hoe ik met een paar mensen van onze handwerkgroep een vacht heb gevilt. De gastvrouw had vachten gekregen van een collega en ik heb ook een en ander gekregen.

Nu heb ik nog heel wat ongesponnen schapenwol staan en bedacht eerder al eens dat ik, nu ik toch tijd heb (want kersvers met pensioen) die wol wel eens wil gaan spinnen.

In de jaren '80 heb ik wel gesponnen, maar na jaren niet, heb ik indertijd mijn spinnewiel toen weggedaan.

Via marktplaats vond ik  recent  dit oude wiel dat ik voor een zacht prijsje mocht overnemen.

Al gauw ontdekte ik dat ik er een opknappertje aan had, ik kon er nog niet mee spinnen.

Na het schoonmaken, wat kleine reparaties en tips van van een kenner lukte het uiteindelijk de boel aan 't spinnen te krijgen.

En met spinnen is het blijkbaar toch net een beetje als met fietsen, je verleert het niet.

Even wennen en het lukt toch al heel behoorlijk een regelmatig draadje te spinnen.

De klosjes zijn maar klein, maar bij twee halfvolle wilde ik toch ook gauw gaan twijnen.

Ook dat lukte goed.

Soms heeft 'ie wat kuren, maar ik heb mooi wel een klos (of twee) getwijnde wol gesponnen.

Daar word ik helemaal blij van, het voelt zo ambachtelijk om met dit fijne natuurlijke materiaal zelf een draad te maken.  

Behalve een nieuw oud spinnewiel heb ik, al jaren geleden alweer, bij een verkoop van oude handwerkmaterialen deze mooie, echt oude wolwinder  kunnen kopen.

Hij heeft al vaak zijn dienst bewezen als gekocht garen in een streng kwam ipv in een bol.

Handig is dat je zelf kunt bepalen hoe groot de streng gespannen wordt.

Even het spinnewiel er naast gezet met de getwijnde wol er bovenop..... en draaien maar.

Niet vergeten het begin en eind van de draad te markeren met een gekleurd draadje en de boel her en der vast te binden.

Et voila!

Een hele klus voor zo'n 40 gram gesponnen wol, maar dat mag de pret niet drukken.

De strengen een paar uur  in een emmer water met een scheutje groene zeep en ammoniak.

En kijk eens hoe groot het verschil dan is tussen gewassen en nog vieze wol.

De schone strengen mogen even samen poseren in een kringloopvondst van deze week.

En zo kan het ook, maar ik ga ze toch liever nog even tot een bolletje opwinden. Ik heb al een brei ideetje voor deze wol, dus wordt vervolgd!

Nog wat mondkapjes gemaakt.

                                          

Een poos terug maakte ik al mondkapjes voor mijn kinderen om in het openbaar vervoer te kunnen gebruiken. Aangezien ik ook die mogelijkheid wil hebben, maakte ik er ook een paar voor mijn man en mij. Ik heb het patroon iets aangepast, zodat het elastiek achter het hoofd langs gaat in plaats dat het aan de oren trekt. Dit lijkt me iets comfortabeler. (want wel wat benauwd met zo'n ding voor neus en mond) 

                                   

Ik koos toch weer voor het Libelle patroon . Voor het cadeau voor mijn collega's (zie een paar berichten terug) maakte ik rechthoekige mondkapjes, maar die leken me wat royaal, bovendien was mijn voorraad geschikt band op en had ik nog wel elastiek. Dus : "als het niet kan zoals het moet , moet het maar zoals het kan", nietwaar?

                                     

Als je die tafel zo ziet  is het wel duidelijk dat we allebei van blauw houden. Een paar kapjes met een motiefje voor mij, daar hoef ik voor mijn man niet mee aan te komen. Hij heeft het liefst effen.

Een snuitje.....

 

                                     

                                             

Zo, wij kunnen het OV weer in!

Fijne dag gewenst.

Streepjes breien.

Onlangs kocht ik via internet , want ons plaatselijk wol-winkeltje heeft niet zulk mooi verloop garen, deze mooie bol. 

Ik neem een draad vanaf de buitenzijden voor twee toeren en daarna gebruik ik de draad uit het midden van de bol voor weer twee toeren.

Soms kan ik maar een naald of twee per dag breien, soms lukt het wat langer.

Langzaam aan ontstaat er zo een gezellige streepjes sjaal met een mooi kleurverloop.

Het is steeds een verassing welke combinatie er weer gaat ontstaan.

Fijne dag gewenst!

Etui van vilt.

        Al een tijd ben ik nauwelijks aan het quilten . Dat komt door pijnlijke artrose in mijn handen en vingers, ik hoop desondanks ook die naald weer eens op te pakken hoor!

Voor nu ben ik in de weer met diverse brei,- haak- vilt- spin-  en borduurprojecten (oké, dat is heel wat....). Ik heb alle soorten handwerk altijd erg leuk gevonden en zo heb ik ook wat afwisseling. 

Het gaat goed als ik maar blijf doseren en zo heb ik er weer veel plezier in van alles uit te proberen.        

 Een paar weken terug ben ik, om het onder de knie te krijgen, wezen 

vilten met geverfde lontwol.

Gewoon in mijn eigen keuken, na het bekijken na een instructie op you-tube.

De lontwol kreeg ik van mijn schoonzus voor mijn verjaardag in november.

                                              

Met een stukje karton tussen de twee lagen werd het in één keer een tasje zonder naden.

                                        

Na het bijknippen van de randen van de opening kon ik een bijpassende rits (gevonden in een kringloop) er met de naaimachine in vast zetten.

Nu begon het leuke gedeelte:  het versieren met borduursteken en kraaltjes,

Gewoon maar wat proberen, leuk om te doen.

Ook dit doosje kralen heb ik op een rommelmarkt of in een kringloop gekocht. Ik speur altijd naar oud handwerk materiaal dat nog goed te gebruiken is. Deze week nog kocht ik bij "Het Goed",  twee mooie bollen donkerblauwe Merino sokkenwol voor het "enorme" bedrag van 20 cent.

Nu nog wel die sokken breien  natuurlijk. 

Maar hoe dan ook, geniet ik van dit soort aankopen. 

Zo is het etui geworden, leuk om wat garen en een schaar in mee te nemen naar de bee of zo.

Perfect is het niet qua vorm, maar ach, dit was een eerste maal dat ik zo'n tasje viltte.

Ik heb er veel aardigheid in gehad dit te maken.

Het riep herinneringen op aan de akte K  opleiding (nuttige handwerken voor meisjes) die ik in 1985-1986 volgde en behaalde.

Fijne dag gewenst.

Bepaald geen zomerweer vandaag, het regent hier de hele dag al onafgebroken, brrr.

Het is nu echt voorbij: ik ben geen juf meer.

Zo, dit waren me de weken wel. 

Afscheid van school, van leerkracht zijn, het pensioen wacht.

Woensdag 24 juni nam ik afscheid van mijn collega's met een gezellige lunch. 

Na hun lied en lieve woorden kon ik hen verrassen met een mooi afscheidsfilmpje en mijn pakketjes met de mondkapjes, die met een lach werden ontvangen.

Ik werd heel erg verwend met mooie bloemen, een boom en een mand vol cadeautjes.

Woensdag 1 juli  (na nog wat laatste dagen voor de klas) werd ik thuis opgehaald en werd op het plein ontvangen door een erehaag van alle leerlingen. Wauw. Wat bijzonder was dat.

Daarna ging ik alle klassen langs en ontving van elke groep een lijstje vol vlinders, en vele lieve woorden en tekeningen, overweldigend, maar ik genoot. Wat fijn om zo afscheid te mogen nemen.

De schoolvakanties zijn hier nu begonnen maar ik ga nog even nagenieten van al deze aandacht, 

Ik heb geen traan gelaten (ook wel een beetje tot mijn eigen verbazing) maar ik heb met een grote glimlach van alles genoten.

Het is gewoon het juiste moment voor deze beslissing.

Dag lieve kinderen, dag collega's , het ga jullie goed.