Het blauwe project.

Na alle kleurige ninpatches had ik even zin in wat afwisseling. 

Het blauwe project ligt ook startklaar dus ik kon even een proefblokje maken. 

Het blok heet monkey wrench en wordt ook wel snailtrail genoemd. Dus eigenlijk apenstaart of slangenspoor.

Ik heb de benodigde blokjes op theezakjespapier getekend want ik wil paperpiecen. 

Het hele blokje is namelijk maar 10x10 cm.

De losse stukjes dus piepklein. 

Daar gaat ie. 

Tweede lapje er op  naaien aan de achterkant. 

Dan twee gewoon aan elkaar zetten. 

En die op de vorige,  goede kanten op elkaar. 

Daarna driehoekjes aanzetten.  Wel goed opletten dat de blauwen op de goede plek komen.  (Later kwam ik erachter dat ik dat niet goed deed met dit proefblokje,  maar ja,  daar was het dus een proefblokje voor.) 

Lekker spelen met blauw.  Aan mijn tornmesje kun je zien hoe klein het blokje is. 

Maar helaas moet deze dus over,  ik heb hem, deels, in spiegelbeeld gemaakt van hoe ik het in mijn patroon wil hebben....

Weer een fijn project om veel restjes mee te verwerken. 

 Groetjes,  Conny

 

Kleurige blokjes. Vervolg.

In het vorige bericht liet ik zien hoe ik met mijn nieuwe project bezig ben. 

Met zoveel kleine stukjes is het handig om de boel goed georganiseerd te houden.  De verschillende stukjes liggen hier gesorteerd in vershoudbakjes.

Vandaag leg ik mijn snelle methode van naaien uit.  Kijk eventueel nog even terug naar het vorige blog. 

Naaien zonder spelden,  hoe doe je dat dan?

Bij het openstrijken van de stroken (wit-kleur- wit of kleur-wit-kleur) strijk ik de naden naar de kleurkant toe. 

Als je twee van die stukjes met de goede kant op elkaar legt nestelen ze zich als vanzelf in elkaar.  Dan kun je ze keurig aan elkaar naaien, zonder dat het verschuift. 

Voorwaarde is wel dat de stroken heel precies zijn gesneden en voetjebreed met het kwartinch voetje zijn genaaid. 

Dan kun je de een na de ander onder de naaimachine doorhalen en zonder af en aan te hechten ontstaat een ketting van lapjes.

Ik knip de draden niet door.  Eerst gaat die ketting nogmaals onder de machine door om het laatste blokje er aan te zetten.  Dan pas knip ik de draden door. 

Een snelle methode.  T scheelt veel handelingen.

Om de  60 zeshoeken die ik waarschijnlijk nodig heb,  komen elk 6 ninepatches, dat zijn er 360.

Daarvoor heb ik 720 strookjes wit-kleur- wit nodig en 360 kleur- wit-kleur. Daarom kies ik voor snel..... en een wat fabrieksmatige aanpak.

Ik ben er nog wel even druk mee. 

Maar leuk wordt het met al die kleuren. 

Daarna wordt het een heerlijke puzzel om die blokken in elkaar te zetten en daarmee  een quilt op te gaan bouwen. 

Groetjes,  Conny 

 

Kleurig nieuw project

Drie nieuwe projecten heb ik in gedachten schreef ik eerder.  Een moet nog wachten,  de tweede staat in de startblokken en met nummer drie ben ik begonnen. 

Ik heb heel veel stroken gesneden, in wit en in kleur.

Een-eenvierde-inch breed zijn ze slechts. 

Ik maak drie stroken aan elkaar met een kleur in het midden en twee witte blokjes daar aan vast.  En andere stroken met een wit blokje in het midden en kleur aan de beide zijden. 

Daar snijd ik weer partjes van,  ook een-eenvierde- inch breed.

Misschien weet je al wat dat gaat worden als ik die kleine stukjes aan elkaar naai?

                       Dit is nog niet af...

 

Er komt nog een stukje aan. 

Op deze manier fabriceer ik mini- ninepatches. Blokjes die uit 9 blokjes zijn opgebouwd. 

Het hele blokje is ongeveer 6x6cm.

Ik doe dit op de naaimachine en zonder spelden, kettingnaaien heet het.  Zonder af en aan te hechten, steeds nieuwe stukjes aan elkaar zetten.  T scheelt veel werk en draad. Als laatste handeling knip je ze pas los van elkaar.  

Het schiet lekker op. 

Ik heb zo'n 60 zeshoeken geknipt en bergen driehoekjes  gesneden. 

Eerst een proefblok maken om te testen of ik de maten goed heb uitgerekend, want ik heb er geen patroon bij. 

Yep! Het klopt.  Ik kan door met snijden en naaien.

Hieronder zie je de dat de zeshoek, 6 ninepatches en 6 driehoekjes, tot een blok zijn samengevoegd. 

Bont en veelkleurig. 

Nieuwe stroken liggen al weer klaar. 

Wordt vervolgd!

En ondertussen heb ik een eerste sok af van de wol die ik op het wolfeest in Balloo kocht.  Grotendeels gebreid terwijl ik met een half oog geniet van het dames voetbal EK.

Als vanavond Nederland speelt begin ik aan de tweede sok. 

Groetjes,  Conny

 

Er gaat niets boven Groningen.

Goed, dit wordt even wat reclame voor mijn zo geliefde provincie Groningen waar nog rust en ruimte te vinden is.

Afgelopen zondag was een heerlijke dag om te gaan fietsen, zo'n 22 graden en niet teveel wind. Onze fietsen zetten we op de auto en we reden een half uurtje om in Ulrum te kunnen starten met onze fietstocht.

Nee, dit hieronder is niet mijn fiets....

In Ulrum staat íe naast een oude weegbrug.

Al gauw reden we langs akkers met goudgeel wuivend graan, aardappels, bieten , uien.

Vruchtbare zeeklei, dat is wel duidelijk.

Nog even zuidwaarts terugkijken naar het torentje van Ulrum.

Kijk een doorgang door een oude slapersdijk.

En aan de einder zie je dan de echte zeedijk.

De kerk van Hornhuizen heeft een kleurige top op de toren, dat diende als baken voor schepen op de Waddenzee en is in oude glorie hersteld.

We komen steeds dichter bij de zeedijk.

Maar eerst nog even door: ....

En dan zijn we op de zeedijk. Wat een stilte.

Zelfs de meeuwen houden zich koest. 

Het is heel helder. We zien Schiermonnikoog links van ons liggen, recht voor Rottemeroog en helemaal rechts is zelfs Borkum (Duits Waddeneiland)  zichtbaar.

We nemen de tijd om zittend op de dijk een broodje te eten. We laten de stilte  op ons inwerken en kijken naar de paarden, koeien, schapen en vogels in de kwelder.

Als we verder gaan kunnen we ook aan de Waddenzijde van de dijk fietsen.

Ik moet vreselijk lachen als we voorzichtig tussen de schapen door moeten laveren.

Wij kunnen wel door de hekjes, de schapen niet (veerooster) 

Ik denk dat dit een wadloper voorstelt.

Borkum in zicht.

En weer verder, richting Pieterburen een fraai pad tussen boerderijen en velden door.

Wat een heerlijke tocht, 44 km op de teller en heerlijk uitgewaaid en genoten van het weidse land.