Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan.

Bovenstaand gezegde is wel mijn motto dit (school)jaar.

Na twee knie operaties en vaak aanpassen aan de omstandigheden is dit wel van toepassing op mij.

Nu de kippentop af is wilde ik heel graag verder met de Antique Wedding Sampler van Di Ford.

Jaren geleden alweer maakte ik tijdens de zomervakantie twee blokken.

Ze lagen al een tijd smachtend op mij te wachten in een mooi houten kistje.

Het blok hieronder was nog niet helemaal klaar, maar toch wilde ik eerst een blok patchen op de naaimachine.

Testen of me dat lukt met die artrose handen (dus niet alleen overbelast...)

Dus ik begon aan blok 2 uit het boek.

In plaats van een appliquatie in het middenblok koos ik voor een vogel stofje.

Na twee sessies had ik dit blok dan klaar. 

(alle patch-tijd nog steeds goed doseren)

Ik had me inmiddels ook verdiept in dit boek, met de hand appliqueren zit er voorlopig niet in.

Een proeflapje maken.

Mmm deze steek bevalt me niet, zou met onzichtbaar garen misschien beter zijn, maar dat heb ik niet in huis.

Uiteindelijk kies ik voor de machinale festonsteek. 

Maar dan moeten de stukjes eerst voorbereid worden (ook doseren!)

Ik zet de machine op halve snelheid, de naald blijft steeds beneden staan als ik stop.

Joepie het lukt, langzaam maar zeker....

(dit is nauwelijks sneller dan met de hand hoor, maar op deze manier lukt het me!)

Hier ben ik best tevreden mee.

En daar is dan het complete blok, Ik ben helemaal blij dat ik dit zo kan doen.

Ik merk dat ik me sneller verveel als ik niet kan handwerken....

Dan was er nog een tweede blok al in dat kistje dat nog applicaties nodig had.

In een charmpakje vond ik vier dezelfde bloemen met een verschillend achtergrondkleurtje.

Weer met de festonsteek aan de slag, lastig met al die hoekjes.

Maar gelukt!

Fijne dag! groetjes, Conny