En nu dan?

Het is alweer een tijd geleden dat ik een berichtje plaatste. Ik kon een tijd weinig handwerken, gelukkig lukt dat langzaam aan weer een beetje.

    Is het echt net een week geleden dat we nog een gezellige bee hadden?

En nu dan?  ....tja.
Dat weet niemand.

Dit zijn bizarre tijden waar we samen maar het beste van moeten maken .

Eerst maar even terug naar de bee van vorige week, toen Corona nog een ver-van-mijn-bed-show leek.
Weer een hoop fleurigs om door geïnspireerd te raken.

Hieronder mijn eigen merklap  in wording, borduren lukte weer met de mijn golfers-elleboog  en artrose handen. Wat een genoegen!

Oh, dat is een gehaakt telefoonhoesje!

 

Haken lukt steeds beter. We waren in februari een paar stormachtige dagen op Terschelling en daar haakte ik een sjaaltje af.

Voorzichtig aan weer wat breien. Ik moet nog goed doseren, maar het lukt weer!

Tussendoor een andere sjaal haken.

Basisonderwijs.

Afgelopen vrijdag, de dertiende inderdaad, mochten ineens de verkouden kinderen niet op school komen. 10 van de 25 afwezig.

Maandag lag het hele onderwijs ineens plat. Onwerkelijk was dat.  Maar veel tijd om er aan te wennen was er niet 

Mijn collega´s en ik gingen hard aan de slag om pakketten klaar te maken waarmee de kinderen thuis aan het werk kunnen gaan.

We onderzochten de digitale mogelijkheden om de kinderen verder te ondersteunen.

Een hele klus, maar op de foto zie je ons leslokaal met de kant en klare pakketten die morgen opgehaald gaan worden. 

Door ouders.

Niet verkouden.

Niet meer dan 10 tegelijk in de school. 

Afhaalschema op alfabet.

Ontwrichting.

Saamhorigheid.

Corona.

We gaan eerst uit van drie weken werk maar houden er rekening mee dat het veel langer kan gaan duren. Hoewel het hier in het Noorden tot nu nog een beetje meevalt. 

Het opzetten van thuisonderwijs doet een beroep op onze vindingrijkheid en creativiteit.

Methodemakers stellen materialen en sites beschikbaar.

Als team staan we er samen met de ouders voor om onze schouders er onder te zetten.

Het levert ook hele mooie dingen op, zoals een paar collega's (want niet meer dan 4 of max. 5 in de school) die een filmpje maakten om de jarige conciërge thuis toe te zingen.

Mooie bijkomstigheid is dat we, als we een wandeling maken, bijna steeds aan de praat komen met mensen. Natuurlijk op gepaste afstand, maar het houdt de gemoederen enorm bezig.

Het hamsteren lijkt hier in ons dorp mee te vallen. In de supermarkt was van alles ruim genoeg en we kregen ook nog gratis rozen mee. Wat een lief gebaar.

Pas goed op jezelf en op elkaar!

Groetjes, Conny