Foto-bee , mondkapjes en weer naar school.

Deze keer heb ik veel te laten zien en te vertellen.

Gisteren begon ik weer op school, daarover straks meer. 

We zouden normaal gesproken onze bee hebben en dat was nu weer een foto-bee. Dus daar begin ik mee: kijk en geniet mee met ons actieve clubje.  Onze bee, de Fröbelfeules, heeft haar naam ditmaal erg veel eer aangedaan!  

Haken en breien

Spinnen

Weven en verven, haken.

Quilts en een kraamcadeau.

Borduren

Nog meer quilts in wording

Zelf ben ik na de aankondiging dat er in het OV mondkapjes verplicht worden, in conclaaf gegaan met mijn (volwassen) kinderen die straks weer met het OV naar hun werk moeten kunnen reizen. 

Ze vonden het fijn als ik mondkapjes zou gaan maken.

Alle drie kozen ze rustige tinten, effen, dus moeders kon aan de slag.

Na wat vallen en opstaan, fouten uithalen en weer doorgaan had ik er een stel af.

Ik moest er natuurlijk wel één showen op whatsapp. 

Nou vooruit, ik zal zelf eens op mijn blog, geanonimiseerd met mondkapje en coronakuif ;)

Mondkapjeswas en daarna op de post met het spul!

Zo, nu was er tijd om eindelijk eens een techniekje te gaan proberen. Ik geloof dat het boro heet.

Leuk voor een tas lijkt me, dus lapjes verzamelen.

Natuurlijk mijn favoriete blauwtinten.

Ordenen en vastspelden.

En doorstikken maar, heerlijk dat het met mijn handen enzo veel beter gaat. Maar ik blijf doseren.

Zeker nu ik nog steeds last heb van een zweepslag in mijn kuit, moet ik me niet laten verleiden te lang achter elkaar door te stikken.

Maandag 11 mei, de basisscholen starten weer. Voor mijn collega met jonge kinderen kwam het beter uit als we onze werkdagen wat zouden aanpassen en dus kon ik gisteren het spits afbijten in onze klas.

Met stevige hygiëne instructies en looplijnen door de school gingen we van start.

Met tafels heb ik een veilige zone voor mezelf gebouwd. 

De kinderen zitten in U vorm.

Wat waren ze timide gisteren, erg onwennig vonden ze het allemaal, er kwamen nog niet zoveel verhalen los. Wel naar de vertrouwde school en klas en toch is het allemaal anders dan het was. Maar de helft van de groep is er, de andere helft komt op andere dagen. 

We zijn nu eerder dan verwacht (na de zomer zou het ingaan) overgegaan op het 5 gelijke dagen rooster, zodat de haal en breng momenten tot een minimum beperkt blijven.

Dat betekent elke dag van half 9 tot 14.00 u op school, pauzes en eten met de klas. Pauzes op een klein stukje plein alleen met je eigen klasgenoten....

Eigen ingang met tijdslot zodat een andere groep op een ander moment veilig naar binnen kan (gelukkig hebben wij 4 ingangen). Jas op de stoel, tas achter je stoel, heel veel handen wassen, niet te dicht bij juf. 

Vooral dat laatste voelt heel onnatuurlijk.

Maar ik hou me er strikt aan, ben wel 60.

De kinderen hielden zich heel knap aan alle regels, hielpen elkaar.

Na wat speelmomenten begonnen ze zich meer te ontspannen en te praten met elkaar.

Naderhand via de huiswerk-app (aangemaakt vanwege het thuiswerken)  komen de verhalen:  hoe fijn ze het vonden en hoe zenuwachtig ze waren geweest, buikpijn, niet kunnen slapen....

Hopelijk went het nieuwe normaal snel en kunnen we nog een paar fijne onderwijsweken hebben.

Het bizarre is dat dit voor mij mijn laatste werkweken zijn, ik ben blij nog even voor de klas te mogen. Begin dit jaar heb ik besloten per 1 augustus met pensioen te gaan, na 38 jaar lesgeven (heerlijk vak) is het genoeg geweest (mijn energie raakt op, zoveel vernieuwingen en administratie) Tijd voor andere en nieuwe uitdagingen.

En toen kwam corona en leek het er even op dat ik niet meer voor de klas zou staan, gelukkig toch nog even, 8 weken met de kinderen.

Zonder schoolreis, feestjes, traktaties gaan we er het beste van maken.

groetjes, Conny