Stitchclub workshop en portret van mijn ouders

Eerst iets over de stitchclub op textileartist.org.

 Met al die regen is het heerlijk om als lid van de Engelse stichclub wat online lessen te kunnen volgen. Ik ben lid sinds begin vorig jaar.  Ik zag dat ik nu al 62 workshops heb gezien! Elke twee weken is er een nieuwe les met de week er na een vervolg les. Ik kon ook lessen volgen van toen ik nog geen lid was.  Vrijwel alle docenten zijn zeer ervaren en sowieso textielkunstenaar in de breedste zin van het woord. 

Ik leer er veel,  vind er erg veel inspiratie. 

Lang niet alle lessen voer ik ook uit.  Soms combineer ik dingen die ik leerde of sla het werkboek op voor later gebruik. En soms (zelden) spreekt het me minder aan. 

Een paar weken terug gaf Sue Stone weer les. En ik popelde om haar les te volgen. 

Danzij Sue en haar  zoons bestaat de stitchclub. Ik ben fan van haar rustige manier van lesgeven.  Mooie uitspraak van haar: " there is no wright or wrong" motiveert om dingen gewoon te proberen. 

Sue maakt prachtige geborduurde portretten en daarover ging deze les. 

Kijk hier eens naar info over haar :

https://www.textileartist.org/sue-stone-from-conception-to-creation/

Ik begon met een zelfportretje. Sue raadde aan klein te beginnen.  Dit is iets van 10x14cm en wat zitten daar al een steekjes in! (vergroot hem maar eens) Ze leert je hoe je een foto overneemt, niet teveel details. 

Ik leerde dat het vangen van de juiste uitdrukking in de kleinste steekjes zit. 

Er is heel wat uitgehaald,  maar hier ben ik aardig tevreden over. De achtergrond is gevuld met eenvoudige rijgsteekjes.

Ik waagde de stap om een dubbel portret van mijn ouders te gaan borduren.  Zij verloofden zich in 1956 en lieten zoals dat toen gebruikelijk was bij de fotograaf een foto maken. Later dat jaar trouwden ze. 

 Mijn moeder, piepjong (20) en coupeuse, maakte haar eigen trouwjurk.  Toen ze vorig jaar naar het verpleeghuis ging ontdekte ik dat ze altijd een stukje van die stof heeft bewaard. Ik mocht het,  met nog meer borduur- en naaimateriaal van haar hebben. 

Durf ik het aan om dat bijzondere,  laatste, zo gekoesterde stukje van de trouwjurk te gaan borduren?

Ja.

Ik vind dat dit portret en die speciale stof prachtig past in het " ode aan mijn moeder" boek.

Mijn vader moet daar ook een plek in vinden.  Hij stierf veel te jong op 45 jarige leeftijd. 

Dat is dus een heel persoonlijk stukje voor in mijn heel persoonlijke boek.

Ik ben heel blij dat ik het heb aangedurfd.  Gelukkig zie je niets van al het uithaalwerk, ik kreeg de kaaklijn bij mijn moeder maar niet goed. 

Maar nu klopt het.  Een jong prachtig stel mensen dat klaar staat om samen een leven te delen.  

Ik heb de ovaal inmiddels op een mooie donkergroene stof geappliceerd zodat het in het boek past.  ( Zie link ode aan mijn moeder)

Nu moet ik hoognodig ook wat borduurtijd in de vakjes van juli stoppen. (zie vakkenvullen)

Maar nu eerst even van de zon genieten na heel veel regen vandaag.  

Groetjes, Conny