Nóg meer Groningen.

"Er gaat niet boven Groningen"

 is een reclame slogan om het Groningse land te promoten.

Vorige week kreeg ik leuke reacties op mijn foto's van het Westerkwartier en gisteren maakte ik foto's van een heel bijzondere plek ten noorden van de stad Groningen, waar wij graag komen uitwaaien.

Daarover straks meer. Onderweg is er ook al veel moois te zien.

Garnwerd is een lieflijk plaatsje aan het Reitdiep. Dit is meteen het Noordelijkste stukje Westerkwartier (het Reitdiep vormt de grens)

Staand in het Middag Humsterland, aan de andere kant van het Reitdiep dus,  maakte ik onderstaande  foto's van het dorp Garnwerd zoals dat zo schitterend aan het Reitdiep ligt.

Het Reitdiep was vroeger een getijdenrivier.

Deze schuurtjes zie je veel op de binnendijken, ik heb geen idee waar ze voor dienen, dat wil ik nog eens uitzoeken.

Garnwerd en het Reitdiep, stralend in de winterzon.

 En dan gaan we nu door naar de plek waar ik het hier bovenaan dit blogje al over had.

 Er zijn van die dagen dat je even wilt uitwaaien aan zee.

 Vanuit onze woonplaats toch nog een aardig eindje rijden (30 - 45 minuten). 

Het Lauwersmeergebied is het dichtstbij, soms gaan we naar Peassens Moddergat aan de Friese kust maar soms ook naar Noordpolderzijl.  Vanaf stad Groningen is dat zo'n beetje recht naar het Noorden.

 Tip voor wie in juni naar het Quiltfestival Noord Groningen gaat: ga even lekker op de dijk bij Noordpolderzijl staan!

 (kijk maar op het kaartje: Warfum, Usquert, Uithuizen doen mee in het festival) 

Het mooie van Noordpolderzijl is het grote NIETS.

HIER HOUDT NEDERLAND OP.

Staand op de hoge dijk zie je het oude getijdenhaventje dat langzaamaan dichtslibt en de kwelders waar je ook wel zou kunnen wandelen. Je kunt ook over de dijk een eind gaan lopen.

Vaag op de horizon zie je Rottemeroog en als je geluk hebt ook Schiermonnikoog.

Maar draai je je om dan zie je toch nog iets in het grote niets.

Een heel charmant huiskamercafé, echt in  "the middle of nowhere" waar je, na uitgewaaid te zijn even wat kunt drinken (koffie met appelgebak natuurlijk)

Je staat er van te kijken hoeveel mensen dit fraaie plekje weten te vinden op een ijskoude zondag!

                     En zo heet het café, een "ziel" is een sluis. (in de dijk zit een sluis, waar je die witte hekjes ziet), hoes is Gronings voor huis.

Wat een persoonlijk opkikkertje was: ik kon loshandje de dijktrap op en aflopen!!!

Voor velen een vanzelfsprekend iets, maar niet voor mij.

Dat kon ik echt vele jaren niet meer, ik sleurde mezelf altijd aan trapleuningen naar boven en beneden. En nu met m'n nieuwe knieën lukt dit. Daar word ik zo blij van!!!!

Ook merk ik dat ik conditie op begin te bouwen, al het wandelen en trainen begint nu zijn vruchten af te werpen. Ik word langzaam aan weer mijn oude actieve zelf.

Een gehoopt neveneffect van de knieprotheses wordt nu werkelijkheid.

Ik was zondagmorgen op een rommelmarkt vlakbij huis en had een fraaie vondst: 2 doosjes vol mouliné borduurgaren. Made in GDR oftewel nog uit de oude DDR.

Voor 1 euro gingen ze mee naar huis. 

Net een half uurtje terug van het uitstapje naar Noord Groningen begon het ineens toch hard te sneeuwen. Niet langer dan een kwartier schat ik, maar ineens was alles een beetje wit.

Een heel fijne week gewenst, groetjes, Conny