Alweer de zesde collage, we zijn op de helft.

De woorden: lichtroze, vouwen, vogels kijken, paard, reis 

Ik vond eerst een mooie getekende vrouw en ook een getekend landschap (uit een oude flow)

De vrouw met het lichtroze haar is op reis en zit op haar koffer bij de terrasdeuren. Zij kijkt naar de vogels rechts bij het raam en naar het mooie, maar in 16 vierkantjes gevouwen landschap waar nog wat paarden lopen in de verte (los toegevoegd) Om het landschap is nog wat lichtroze van de oorspronkelijke , maar bijna verdwenen ondergrond te zien.

De collage van Ipie

Hierbij mijn collage voor de nieuwe week.

Ik maakte de achtergrond LICHTROZE. 

Voor het woord VOUWEN gebruikte ik een origami bootje. 

In een verrekijker plakte ik 2 ogen zodat hij naar de VOGELS kan KIJKEN.

Het woord REIS vertaalde ik naar de wegwijzer die verschillende richtingen aanwijst. Ook schreef ik nog een regel uit een liedje van Piter Wilkens. 

Het PAARD hoeft geen uitleg.

Alle woorden zitten erin maar of ik nou helemaal tevreden ben...

Groeten,

Ipie

Kijk ook bij de andere deelnemers:

Kitty,  Elizabeth, Janny, Josephine,  Frederika, Jeanne, Adriaantje, Els,  Sylvia, Ipie (zonder blog) en ik

groetjes Conny

Wat een drukte in de tuin

Het is een stralende dag, de sneeuw ligt er nog steeds en de vogels hebben blijkbaar honger.

Het is de hele middag al een komen en gaan van een hele stoet vogels. 

Laat ik er een tweetal aan jullie voorstellen.

Wij hebben bepaald (met opzet)  een rommelige tuin, met veel plekjes waar vogels kunnen schuilen en voedsel kunnen vinden.  Een haag aan de achterzijde met daarin ook nog 3 bomen. We wonen in een rustige buurt aan de rand van ons dorp.

Ook zonder extra voer komen er altijd veel vogels.

In de haag staat een oude appelboom, eh.... wat zit er nu toch in de appelboom?

Eh...een waterhoentje!

Dat heb ik nog nooit gezien.

Sowieso hebben we niet eerder een waterhoentje in de tuin gezien.

Hij of zij laat zich het strooigoed ook goed smaken.

Tja met zulke klauwen kan hij zich goed vasthouden aan een tak.....hij heeft helemaal geen zwemvliezen (wat ik altijd dacht)

In de grote esdoorn zit voor de tweede dag op rij de groene specht.

 Eerst ben ik net te laat met mijn fototoestel pakken, maar na een paar minuten zit hij weer in de boom. En lukt het hem vast te leggen.

Door het stralende licht kun je nu haar kleuren prachtig zien. 

(Ik ontdekte dat het mannetje nog een extra rode streep op de wang heeft.)

Op mijn camera zit een optie om met één druk op de knop heel veel foto's tegelijk te maken.

Bij vogelfoto's is dat reuze handig, dan zoek je later de mooiste er uit.

Bij het selecteren zag ik pas wat ik ook op de foto heb gekregen. 

😊

Nu nog even de veren poetsen.

Ja, zo zit zij er weer prachtig bij.

En weg is zij weer.

groetjes, Conny

 

Vogels in de sneeuw

 Vaste lezers zullen weten dat ik dol ben op vogels en het fotograferen van vogels. 

Ik maakte even een mapje met de vogels in de sneeuw. In onze tuin waar ik lekkers voor ze neerleg én in onze buurt.

12 februari, roodborstje, net voor er nog meer sneeuw viel

De pimpelmees haalt de zaden onder de sneeuw uit.

 13 februari: De vink is dol op de elzenproppen.

Vaste buurtbewoner: de grote bonte specht. Die zien we bijna dagelijks op onze ommetjes.

14 februari : De spreeuwen rusten graag in de boom in onze tuin en zijn dol op vogelpindakaas. Daar voeren ze letterlijk heel wat gevechten over.

Als de koolmees kans krijgt snoept hij graag een pinda mee.

Slimme roodborst zoekt gemorste zaadjes.

De duiven zijn ook dol op het vogelzaad dat ik elke dag strooi

En ineens is daar de groene specht, op zijn gemakje neemt hij zeker een kwartier pauze in onze boom.

We zien hem daar zo'n enkele keer per jaar. We horen hem wel regelmatig  "lachen"

15 februari: De gaai wacht op zijn kans. De eksters en gaaien zijn geduchte concurrenten voor het pinda-netje. In een paar uur hebben ze die schoon leeg. 

Ha, hebbes!

En de gulzigaard pakt er vlug nog een.

16 februari: Het puttertje geniet ook van de elzenproppen en trekt graag op met groepen vinken,

De sneeuw in de tuin dooit en de vink kan de zaadjes beter vinden.

Men belooft lenteachtig weer eind deze week, dus met de sneeuwpret zal het nu toch echt gauw gedaan zijn. Maar wat heb ik er van genoten!

groetjes, Conny

De vijfde dag met sneeuw in Groningen

 Terwijl ik dit berichtje schrijf word ik verblind door de zon die vrolijk de kamer binnen schijnt.

Er ligt nog steeds sneeuw na het enorme pak dat woensdag viel. Met lichte nachtvorst en overdag temperaturen van  nauwelijks boven nul ligt er nog steeds behoorlijk wat. Maar in de zon begint het nu toch wat sneller te smelten. 

Vanmorgen wandelden we ons daagse ommetje, ditmaal wilde ik wel eens zien of er nog sneeuwpoppen werden gemaakt. Hier in de buurt is het daarmee maar mager gesteld. Waar zijn alle buiten spelende kinderen gebleven?

De klimop in de tuin zit nog onder de sneeuw.

De wegen zijn weer schoon maar het blijft een prachtig gezicht.

Over de vaart op weg naar de nieuwste wijk in ons dorp.

Dat is lang geleden dat we ijspegels zagen.

Hier komen we in de nieuwste wijk, er ligt nog veel sneeuw en helaas kwam de zon pas door toen we weer thuis waren.

We stappen lekker door, terug over de vaart

En langs dit vaartje veranderden wij woensdag in wandelende sneeuwmannen.

Nog steeds is lang niet alles weg gedooid.

En eindelijk is er toch nog een sneeuwman gespot. Maar we zagen er nauwelijks wat in de nieuwe en kinderrijke wijk.

Vannacht wordt er nog vorst voorspeld, dus we kunnen vast nog even van de sneeuw genieten.

Groetjes, Conny

T blijft wit in Groningen.

Hier word je toch vrolijk van!

Het vriest licht overdag en de sneeuw blijft hier lekker liggen. 

Gelukkig zijn de wegen en fietspaden weer schoon,  dus ik waagde me net naar het dorp op de fiets. 

Onderweg zag ik die koddige sneeuwmannen en moest ze gewoon even op de foto zetten. 

 Groetjes,  Conny

Joepie! Sneeuw!

Gistermorgen toen we de gordijnen open deden sneeuwde het een beetje hier in Tolbert (Groningen) en zag de achtertuin er zo uit.

Let maar even goed op het tafeltje en wat er op staat....

En dit was het uitzicht voor. Sneeuw! Heerlijk, daar word ik altijd zo blij van!

Heel vlug deden we onze wandelschoenen aan en gingen op pad. Ons favoriete rondje, hier wel vaker besproken, gaat een beetje buitenom langs de boerderij en langs de Tolbertervaart. We zijn met een 300 meter van huis al op dat buitenweggetje.

De knerpende sneeuw onder de voeten roept één van mijn oudste herinneringen op. Als kleuter op de slee en mijn moeder die de slee trekt, de sneeuw knerpt onder haar voeten.

Zij was ook altijd zo dol op sneeuw. Toch ben ik blij dat we vorige week haast een lentedag hadden toen we haar voor t laatst wegbrachten. Gelukkig zijn er nog zoveel mooie herinneringen.

En dus ook dat zij en ik altijd zo blij worden van sneeuw.

Sprookjesachtig!

Ik kan niet meer tellen hoe vaak we tegen elkaar zeiden hoe mooi dit was.

Het bleef stevig doorsneeuwen. Maar wat was dit genieten.

We veranderden in wandelende sneeuwpoppen.

En dit was het uitzicht toen we net terug waren. Het sneeuwde enorm en het was fascinerend om te zien. Het werd uiteindelijk een pak sneeuw van zo'n 20 cm!!!

Kijk maar: herinner je het tafeltje van de eerste foto? 

Toen het eindelijk stopte met met sneeuwen zag het er zo uit.

De plantjes zijn helemaal bedolven.

In de achtertuin zakte ik tot mijn enkels in de sneeuw.

Er moesten ook nog boodschappen komen, auto en fiets waren echt geen optie, dus ik ging op pad naar de supermarkt met de rugzak op mijn rug. Dat was anderhalve kilometer ploeteren door die dikke sneeuw, maar wat was het mooi!

Het wordt zo stil in de sneeuw.

Nu het minder hard sneeuwde kwamen de sneeuwschuivers in actie in ons dorp.

En terug thuis met wat eten voor een paar dagen,  was het lekker uitrusten met mijn breiwerkje.

(En 's avonds bij  het 8 uur journaal zag ik dat ze nabij diezelfde supermarkt opnames hadden gemaakt, omdat er hier zoveel sneeuw is gevallen...Ook mooie drone opname van ons heel oude dorpskerkje)

Groetjes, Conny