Dat was ook weer een leuke uitdaging.
Tjonge, de klad zat er in in mei. Het vakken vullen vlotte niet. De eerste 9 dagen van mei gingen nog prima. Maar daarna gebeurde er niks....
Vandaag wordt beneden HR ++ glas geplaatst en hebben we een doortocht woning. Fris met maar 13 graden buiten. Dus ik heb me met mijn borduurwerk op zolder verschanst.
Nu moet ik het borduurwerk maar eens bij de kladden grijpen want die klad erin bevalt me niet.
Ik denk er niet over na, begin gewoon aan een vakje en verbaas me hoe leuk en verrassend de borduurwerkjes zijn die vandaag onder mijn handen ontstaan. Ditmaal geen verhaaltjes ik wil " mei" net als Karen Turner ( Zie haar blog hiernaast, degene door wie ik op dit idee kwam) echt intuïtief borduren deze maand.
Ik kies een kleurtje en begin zonder plan.
De ramen zitten er nog lang niet in, morgen gaan ze ook boven aan de slag en ik schiet ondertussen lekker op en ben weer bijna bij.
22 klaar nu. Pfff.
Het voelt goed om behalve het borduurwerk ook mezelf bij de kladden te pakken.
Ik kan het natuurlijk afschuiven op de postcoronavermoeidheid....(gelukkig geen andere nare dingen ontdekt) maar elke dag een paar minuutjes borduren is natuurlijk goed te doen.
Ik heb wel heel veel gelezen, oa "Atlas", het laatste boek van de zeven zussen serie. En nog meer dikke "pillen". En niet te vergeten maakte ik zelf leuke boekjes n.a.v. de workshops. (Zie vorige berichten)
Wordt vervolgd.
Ik zet nog wat steekjes zolang de mannen beneden werken....
Fijne dag gewenst, Conny
In het vorige blogje liet ik zien dat ik een klein boekje maakte naar aanleiding van een stitchclub workshop van Jennifer Collier.
Een week na de eerste workshop volgt altijd nog een tweede van dezelfde docent, met daarin extra ideeën om mee te stoeien. Nu liet Jennifer zien hoe ze een boekje op A5 formaat maakte en dan de drie katernen eerst aan de nog losse rug bond, alvorens ook de voor- en achterzijde te bevestigen. Hieronder zie je hoe mijn boekje is geworden. Voor de kaft gebruikte ik een kopie van een oude kaart van de streek waar ik woon. Op de rug zit een recentere kaart van hetzelfde gebied.
De voorzijde.
En de achterzijde. Nu heb ik veel ruimte gelaten om later de bladzijden met schetsen en/of notities te kunnen vullen.
Nu volgen heel veel foto's van het maakproces, voor wie er meer van wil weten ;)
De voor- en achterzijde en de rug. allemaal nog los van elkaar.
Ik heb nu meer stikwerk toegepast, grappig om op papier te stikken met rijgsteekjes. Eerst prik je dan gaatjes met een prikpen. Het is even wennen maar leuk om te doen. Voor je de papieren in katernen bundelt kun je ze nog prima bewerken. Hier twee te korte stukken met een kruissteekje verbonden. Ik gebruikte gewoon haakkatoen.
Je ziet wel dat ik allerlei papiersoorten recycle: muziek, inpak-, cadeau- en multopapier, enveloppen, en wat ik maar meer tegen kom in mijn papierverzameling. Het stippeltjespapier was ook net niet groot genoeg, dus zette ik er een stukje aan en bedacht dat ik met een knoop de aan- en afhechting kon doen.
Bruin inpakpapier met een insteekzakje (oude boekpagina met acrylverf op de gelliplate bewerkt)
Multopapier met wederom een insteekzakje, nu onderaan de bladzijden en een tabblaadje met x.
Tjonge wat een puinzooi!!!
Hierboven heb ik de drie katernen uitgezocht en eerst met knijpers vastgezet. Het bindproces zelf vraagt blijkbaar zoveel concentratie dat ik dat niet heb gefotografeerd.... Hieronder heb ik de rug en kaften al aan het boek en ligt het met lijmklemmen te drogen. Ik heb gewone hobbylijm gebruikt (van dat doorzichtige)
En dan is het basisboek klaar. Ik heb her en daar nog wat kleine dingetjes versierd, maar genoeg ruimte gelaten om het later ook echt te gebruiken als notitieboekje.
Vorige week volgde ik de stitchclub workshop van Jennifer Collier. Wat zijn het toch een leuke en gevarieerde lessen. Dit keer gingen we boekbinden. Ik heb al eens eerder boekjes gemaakt en dit was voor mij weer een nieuwe manier. Zoals bij bijna al deze workshops heb je eigenlijk alle materialen wel in huis. Ik heb allerlei restjes papier gebruikt. De kaft is een heel oude hangmap die mijn man weg wilde doen.
Van ongeveer 2014 - 2015 deed ik mee aan postcrossing. Dat is een wereldwijde ruil van postkaartjes. Ik had al die tijd mijn prachtige kaarten bewaard. Maar op gegeven moment merk je toch dat je er niets mee doet en deze winter gooide ik de meesten weg. Maar die prachtige postzegels scheurde ik er af. Dit boekje was een mooie gelegenheid om die postzegels een mooi plekje te geven.
Zie je hoe klein het boekje eigenlijk is?
De achterkant.
Soms zie je nog kleine stukjes van de tekst. Het was erg leuk al deze fraaie postzegels een plekje te geven.
Maandag hadden we weer een gezellige bijeenkomst met onze quilt- handwerkgroep de Freubelfreules.
Lekker bijgepraat en soms werd er een steekje gezet.
Het was weer erg inspirerend!
Groetjes, Conny
