Op pad.

Vorige vrijdag waren we voor het eerst sinds lang weer eens in 't centrum van de stad (Groningen)

Lekker wat ronddolen en in enkele winkels kijken. Nu ben ik bepaald niet dol op winkelen maar ik ben toch geslaagd in de hobbyspeciaalzaak. Ik wilde al lang eens posca-pennen proberen (voor bijv. collages) en het lukte me ze hier los te kopen (zwart, wit en turquoise)  Ook ging er een handig blokje Mixed media papier mee. Nog even de boekhandel in en dan hebben wij het wel weer gezien met winkelen.

Maar altijd gaan we nog even langs de Hoge - en Lage der Aa. Daar woonden we ooit vlakbij en het is ons favoriete hoekje in de stad. 

Winterwelvaart stond nu op het punt te beginnen. De Aa ligt vol vrolijk verlichte schepen en er is een kerstmarkt. We hebben geluk, het nog niet te druk. Nog even naar het heel oude cafe "de Sleutel" (uit 1659)  om wat te drinken. Daarna weer naar huis.

Ik heb dit jaar geen kerstboom opgezet maar wel wat guirlandes met lichtjes en kleine hoekjes gemaakt, gezellig zo en wat minder werk.

Over alle tinten grijs buiten ga ik het maar niet hebben, zelf heb ik er niet zo veel last van (itt mijn man) We maken elke dag ons ochtend- ommetje, ook als het miezert of regent, stormt of gewoon grijs is. 

Een heerlijke gewoonte. 

Afgelopen zondag waren we als leden van de IVN fotowerkgroep uitgenodigd om samen met de vogelwerkgroep op pad te gaan.

Met een kwartiertje rijden zijn we al in de Lettelberterpetten. 

Een petgatengebied nabij het Leekstermeer. Ooit werd hier turf gewonnen.  Er bleven gaten in het landschap achter, de petgaten. De legakkers (waarop de turf kon drogen) zijn de verhoogde, drogere delen. Nu allemaal nog zichtbaar in het moerasbos.

Vanaf de werkschuur van het Groningerlandschap loop je via een, nu modderig dijkje, het bos in.

Het leuke van op pad zijn met IVN-ers is dat er altijd mensen zijn die je wat kunnen vertellen. Ik heb zondag geleerd dat er soms wilgen zijn die min of meer muteren, de takken blijven in een band groeien in plaats van afzonderlijk . Dit zeldzame verschijnsel heet een bandwilg.

De bomen in het moerasbos zitten onder het mos.

En er zijn zo veel soorten mos. Dat zocht ik thuis op op waarneming.nl

Het zijn echt leuke namen, dus ik noem ze er maar bij: hieronder: dikkopmos.

Bosschilmos

Gelekorstzwam

Er was geen moskenner bij deze groep, dan is het extra leuk om mbv de foto's toch de namen te achterhalen. Onthouden.....mmmm, dat zullen we zien.

Waaierkorstzwam. 

Dit vind ik altijd een mooi doorkijkje, aan het eind van de sloot ligt het Leekstermeer. Het is grijs, blijft grijs en het miezert.... sssst. 

Als je zo met de groep op pad bent maakt dat dus echt niet uit. Iedereen is er op gekleed.

Door het zachte weer bot de gewone vlier al uit. Zo schattig dat paars-roze blad.

Ha, weer mos gespot: Heidestaartje en bekermos.

Gewoon sikkelsterretje. De naamgevers hadden beslist fantasie!

Na de uitkijktoren en de vogelkijkhut (er was weinig vogelachtigs te zien vandaag, alleen wat eend-achtigen in de plas) begon het toch echt stevig te regenen en het licht begon te verdwijnen.

Terug door het moerasbos. Een paar mensen waagden zich over het Lettelberterpetgatenplankenpad (heerlijke tongbreker) Zij hadden hoge laarzen aan, door de vele regen gingen ze soms kuitdiep door het water over die smalle planken. 

Wij liepen langs het moerasbos en zagen nog deze roodporiehoutzwam.

Het was een erg leuke middag, ondanks het grijze weer (waar ik het niet meer over zou hebben.....)

Nu op naar de kerstdagen. Alvast fijne dagen gewenst.

groetjes Conny

 

Op pad met de fotowerkgroep

Onlangs heeft het IVN Westerkwartier een fotowerkgroep in het leven geroepen. 

(Westerkwartier is onze gemeente ten westen van de stad Groningen) 

Dat leek me echt iets voor mij. 

Gisteren waren we voor het eerst met 8 fotograferende natuurliefhebbers op pad in het Zuidelijk Lauwersmeergebied bij vogelkijkhut De Baak.

Het thema was: vogels fotograferen. 

Wie mij hier volgt weet dat ik bij tijd en wijle graag op pad ben en vogels fotografeer.

De zon scheen, mooie wolkenluchten, maar de wind waaide stevig, wat geen goed nieuws is als je vogels wilt kijken. Desondanks werden we bij de parkeerplaats meteen verrast: heel veel ganzen vlogen op en ja hoor, ze werden opgejaagd door de enorme zeearend. Wat een spektakel!

Jammer genoeg lagen de camera's nog achterin de auto.

Maar de stemming zat er meteen in: hier komen we voor!

Gelukkig was er nog genoeg te zien, en met zoveel deskundigen in de groep, leer je meteen van alles bij: de zwartgerande huisjesslak bijvoorbeeld.

De konikpaarden onderhouden het terrein.

Dit kleine groene kikkertje is al op avontuur. Hij was denk ik zo'n 5 cm groot.

We zagen veel bruine kiekendieven. Mijn camera zoomt weliswaar flink in, maar je ziet nog niet alle details, Wel dat ze druk zijn met het verzamelen van nestmateriaal. Het is lente!

De gewone esdoorn bot al lekker uit. Wat zit de natuur toch ingenieus in elkaar, zo mooi hoe zo'n knop zich openvouwt.

Hier schijnt de zon al door het nieuwe blad.

Op weg naar de vogelkijkhut kwamen we door dit knoestige oude hek. 

Ik hou van dat oude verweerde hout.

Hé kijk daar, verscholen in het riet, hij was bijna niet te zien: de rietgors.

En honderden brandganzen.

En hier zat nog zo'n vrolijke flierefluiter te zingen, ondanks zijn mooie schutkleur ving ik de rietzanger voor mijn lens.

De uitkijktoren was niet zo hoog, dan durf ik er wel op. (Ben geen held op van die hoge torens.)

De zon en fraai blauwe lucht geven het landschap prachtige kleuren.

Wat is dit toch een mooi gebied, daar krijg je nooit genoeg van.

We kwamen langs nog een klein groepje konikpaarden

De veulens dartelden vrolijk om hun moeders heen.

Na een heerlijke middag  fris en uitgewaaid weer thuis de foto's laden en delen op de nieuwe groepsapp.

Over een ruime maand gaan we wéér een keer op pad, iets om nu al naar uit te kijken.

Fijne dag gewenst, Conny