Stitchclub workshop

 Onlangs heb ik de stitchclub workshop van Lesley Wood, van december, ingehaald.

We gaan aan de slag met een en-profiel portret. Dus eerst maar eens op zoek naar foto's. Ik vind er twee die ik geschikt vind.

De rechter is van19 september 1952, ouder dan ikzelf! Ik leg die kwetsbare plaat nog maar even opzij.

Ik kies de iets jongere jaren 60  foto uit een Ariadne, met een dame met gehaakte muts.

Ik haal de muts er af bij het overtrekken, het is de bedoeling in het gezicht en op het haar nog wat bewerkingen los te laten.

Het profiel komt in een cirkel. Hieronder heb ik met freezerpapier de vormen opgestreken. Zo, dat de ruimte om het hoofd met acrylverf beschilderd kan worden en het freezerpapier een masker vormt op de delen waar geen verf mag komen.

Als de verf droog is en het papier er af ziet het er zo uit. De stof schemert er nog licht doorheen.

Eerst borduur ik de buitenlijnen om het hoofd en wat in het gezicht, (mbv de lichtbox heb ik de lijnen er in dun potlood op getekend)

Je ziet hier al een begin van de krul in de stof die ik ga accentueren met borduurwerk.

De docente werkte met bloemenstoffen en bloemen in het haar. Ik had zo gauw niet een stof met bloemen die me aansprak. Ik koos deze batik en mbv Vliesofix streek ik de vogels in een soort lauwerkrans in het haar.

Weer een stuk verder: kraaltjes in het gezicht en een rijgsteek om de cirkel.

En toen vergat ik meer tussendoor foto's. Er kwam nog een rand met rijgsteken om de cirkel. Daarna met een dikke draad en stompe naald steeds heen en terug onder die steekjes door steken. Zo ontstond het slinger randje.

Ik borduurde in de vogels en als laatste kwamen er nog wat kraaltjes in het geverfde vlak.

.

Ik verfde een oude lijst die ik nog had en lijstte het werkje in (de cirkel is getekend met een schoteltje)

Weer een leuke techniek om mee aan de slag te gaan en wie weet maak ik nog eens een versie met bloemenstof.

groetjes, Conny

100 dagenboek 9

Voor bladzijde 9 ga ik weer een proefje maken nav een stitchclub les, ditmaal van Natalya Khorover uit New York. Ik had nog wat lessen van 2022 in te halen en dit was er een van.

Het idee is om met heel kleine snippers stof te spelen en zo een ondergrond te vullen. Ik had nog een restlapje dat daar mooi voor kan dienen, daar ga ik niks anders meer mee doen.

Zo ben ik er wel tevreden mee, mooie warme kleuren.

Hier en daar leg ik net als de docent, wat tule over de kleinste snippers. Grappig dat paars hier het beste paste, het moet wat opgaan in de achtergrond.

Maar misschien ook niet zo gek: rood met blauw mengen levert bij t schilderen paars.

Daarna eindeloos veel spelden heel voorzichtig er in prikken om de snippers vast te zetten. Het lapje moet zo vlak mogelijk blijven liggen,

Kijk eens hoe klein dat lapje is....Ik ga  van links naar rechts alle snippers vastzetten met een rijgsteekje met bordeaux rood garen,

Het mini snijmatje komt nu eens goed van pas, ik kan het geheel steeds draaien zodat ik van rechts naar links kan rijgen, Pff best veel en secuur werk.

De laatste steekjes zijn gezet. Het lapje heeft nu erg veel textuur. Mijn boekje gaat zo een soort naslagwerkje worden van lessen die ik later misschien nog eens gebruiken kan,

Nu ga ik nadenken wat ik erop ga borduren. Natalya houdt van die New Yorkse brandtrappen maar daarvoor is dit lapje te klein, Het moet niet te priegelig worden.

Ik heb besloten dat het schetsen van een keukenstoel genoeg uitdaging is voor mij. Overtrekken en dan op de stof spelden.

Met heel grote steken borduren. Wat grappig is om te doen. Wel goed opletten dat de draadspanning goed blijft.

Dan nog het papier voorzichtig wegscheuren.

Gelukt, wel een grappige techniek om eens uit te proberen. Ik ben er nog niet uit of ik dat geel  nu een goede keuze vond. 

Blz. 9 is klaar, nog 11 te gaan.

Wordt  vervolgd.

groetjes, Conny

 

100 dagenboek 5

Bladzijde 5

Ik ga me dus meer tijd gunnen om dagelijks een deel van de bladzijde te vullen. Ditmaal volg ik wat ik leerde in de les van de stitchclub: 

Harriett Chapman, abstracting still life

Dag 1

Harriett maakt eerst een schets en dan een collage in papier, daarna komt de collage in stof pas.

Ik schets wat gewone voorwerpen die in mijn blikveld staan: een bureaulamp, waterfles en beker thee.

Ik knip de globale vormen uit papier. Ook de restanten (de negatieve vormen genoemd) waar je de vorm uit knipt zijn te gebruiken om de boel wat meer of minder abstracter mee te maken.

Dag 2

De papieren vormen worden het patroon, ik neem dat in spiegelbeeld over op de papierzijde van vliesofix en strijk ze op stof.

Zoiets dus.

Dag 3

Ik zet de stofvormpjes vast met een klein overhands steekje. 2 draadjes borduurgaren en een vrij dikke naald (omdat ik anders de draad er niet in krijg) in combinatie met 2 lagen stof en vliesofix maakt dat dit een onverwacht zwaar klusje wordt. Mijn handen zijn er niet blij mee. 

Ik kom er dus niet zo ver mee vandaag. 

 

Nog een detail van de steekjes.

Dag 4

En weer verder stukjes vastzetten.

Dag 5

De collage is af. Leuk om eens te proberen maar door de gebruikte vliesofix nogal zwaar werk dus.

Ik zou dit als ik er nog iets mee ga doen beter op de naaimachine kunnen doen om mijn artrose handen te ontzien.

5 bladzijden af, nog 15 te gaan.

Wordt vervolgd, Conny

 

100 dagenboek 4

Bladzijde 4 uit het 100 dagen boek.

Ik haalde pas een stitchclub-les in: Alice Fox : Stitch with found objects. (dag 1 was nav les Monique Day-Wilde en dag 2 nav les Sue Stone) En ik realiseerde me dat dit boek-project natuurlijk goed te gebruiken is om proefjes van die lessen in te verwerken. Want alleen stofcollages spreekt me minder aan.

Dus ik dook in de bak met rare troepjes, gevonden, buiten, in de gereedschapskist en waar dan ook. Voor een andere les had ik wat doppen plat geslagen met een hamer, die kunnen ook meedoen. Dus aan de slag.

Dag 1

Vanwege het gewicht van dit soort voorwerpjes kies ik een bladzijde uit een stevige oude spijkerbroek. Ik legde eerst een aantal voorwerpjes neer en besloot wat wel en niet gebruikt gaat worden. (dat was een te donkere foto, dus die laat ik niet zien) 

Het metalen rondje met gat er in zit er vlot op. De dop is even lastiger, hoe ging dat ook alweer?

Dag 2

Na een hoop gepruts zit de dop er op, dat ringetje ging gelukkig weer wat vlotter.

Dag 3

De tweede dop (die met de sleutel er op) ging wat gemakkelijker en nog weer een ringetje. 

Die kleine ringetjes liggen nog los hoor.

Dag 4

Vandaag zette ik de drie kleine ringetjes en 't knoopje erop.

Dag 5

Nog wat siersteekjes toevoegen en klaar is het. 

Het resultaat.

Conclusie: Ik kan doorgaans best snel iets maken maar het is niet echt mijn ding om zo op tijd te werken. Ik ga die tijd  minder precies nemen of zelfs loslaten, ik doe het tenslotte voor mijn plezier. Elke dag niet te lang aan een bladzijde werken en het lijkt me ook  leuk er meer proefjes van stitchclub lessen in te verwerken. 

 4 bladzijden klaar en nog 16 te gaan.

Wordt vervolgd, Conny

100 dagenboek blz 1 en 2

 In mijn vorig blogje vertelde ik dat ik een leuk idee had gevonden op het blog van Ann Wood

Inmiddels ben ik er mee begonnen.

Het project van Ann loopt van 19 januari tm 27 april.

Het idee, in het kort, is dat je 5 dagen 15 minuten per dag werkt aan een textiel-bladzijde van ongeveer A5 formaat.

Omdat ik te laat instapte, heb ik nadat ik de 20 bladzijden had gesneden, een werkje dat ik eerder in het najaar nav een online stitchclub les maakte, op maat gesneden. 

Het is een met waterige acrylverf bespatte stof die ik daarna borduurde. 

Dat was wel wat meer werk dan die 5x15 minuten. 

De tweede bladzijde was ook een werkstukje nav een stitchclub les, ik had er eerder al een begin mee gemaakt. 

Een portret borduren nav een foto. Ik had al een zelfportret klaar en ga nu mijzelf als 10 jarige borduren. 

Een schoolfoto van mijn zus en mij uit 1970.

Oh, die balletjes in mijn staartjes! Die vond ik altijd erg leuk.  

Op de lichtbak de belangrijkste lijnen met stift markeren ( op een fotokopie)

Dan met potlood overnemen op stof.

Borduren.  Eerst het gezicht. 

Zo ver was ik gekomen.  Nu dus afmaken voor het 100 dagenboek.

Met eenvoudige rijgsteekjes de achtergrond op vullen.

Nog een strookje letterstof er omheen om het op de juiste maat te krijgen.

Bladzijde 2 is af. Wordt vervolgd.

Groetjes  Conny

Stitchclub workshop en portret van mijn ouders

Eerst iets over de stitchclub op textileartist.org.

 Met al die regen is het heerlijk om als lid van de Engelse stichclub wat online lessen te kunnen volgen. Ik ben lid sinds begin vorig jaar.  Ik zag dat ik nu al 62 workshops heb gezien! Elke twee weken is er een nieuwe les met de week er na een vervolg les. Ik kon ook lessen volgen van toen ik nog geen lid was.  Vrijwel alle docenten zijn zeer ervaren en sowieso textielkunstenaar in de breedste zin van het woord. 

Ik leer er veel,  vind er erg veel inspiratie. 

Lang niet alle lessen voer ik ook uit.  Soms combineer ik dingen die ik leerde of sla het werkboek op voor later gebruik. En soms (zelden) spreekt het me minder aan. 

Een paar weken terug gaf Sue Stone weer les. En ik popelde om haar les te volgen. 

Danzij Sue en haar  zoons bestaat de stitchclub. Ik ben fan van haar rustige manier van lesgeven.  Mooie uitspraak van haar: " there is no wright or wrong" motiveert om dingen gewoon te proberen. 

Sue maakt prachtige geborduurde portretten en daarover ging deze les. 

Kijk hier eens naar info over haar :

https://www.textileartist.org/sue-stone-from-conception-to-creation/

Ik begon met een zelfportretje. Sue raadde aan klein te beginnen.  Dit is iets van 10x14cm en wat zitten daar al een steekjes in! (vergroot hem maar eens) Ze leert je hoe je een foto overneemt, niet teveel details. 

Ik leerde dat het vangen van de juiste uitdrukking in de kleinste steekjes zit. 

Er is heel wat uitgehaald,  maar hier ben ik aardig tevreden over. De achtergrond is gevuld met eenvoudige rijgsteekjes.

Ik waagde de stap om een dubbel portret van mijn ouders te gaan borduren.  Zij verloofden zich in 1956 en lieten zoals dat toen gebruikelijk was bij de fotograaf een foto maken. Later dat jaar trouwden ze. 

 Mijn moeder, piepjong (20) en coupeuse, maakte haar eigen trouwjurk.  Toen ze vorig jaar naar het verpleeghuis ging ontdekte ik dat ze altijd een stukje van die stof heeft bewaard. Ik mocht het,  met nog meer borduur- en naaimateriaal van haar hebben. 

Durf ik het aan om dat bijzondere,  laatste, zo gekoesterde stukje van de trouwjurk te gaan borduren?

Ja.

Ik vind dat dit portret en die speciale stof prachtig past in het " ode aan mijn moeder" boek.

Mijn vader moet daar ook een plek in vinden.  Hij stierf veel te jong op 45 jarige leeftijd. 

Dat is dus een heel persoonlijk stukje voor in mijn heel persoonlijke boek.

Ik ben heel blij dat ik het heb aangedurfd.  Gelukkig zie je niets van al het uithaalwerk, ik kreeg de kaaklijn bij mijn moeder maar niet goed. 

Maar nu klopt het.  Een jong prachtig stel mensen dat klaar staat om samen een leven te delen.  

Ik heb de ovaal inmiddels op een mooie donkergroene stof geappliceerd zodat het in het boek past.  ( Zie link ode aan mijn moeder)

Nu moet ik hoognodig ook wat borduurtijd in de vakjes van juli stoppen. (zie vakkenvullen)

Maar nu eerst even van de zon genieten na heel veel regen vandaag.  

Groetjes, Conny