vrijdag 29 mei 2015

Joepie! Voorzichtig weer handwerken!

Voorzichtig kan ik weer handwerken.
 Mijn  " zielige" wijsvinger is zo goed als genezen. (zie vorige blogjes)
Ik met nog wel een beetje oppassen, maar kan er toch al weer veel mee gelukkig.

Ik heb als eerste van de twee lapjes, éénhandig, zelfgemaakt vilt twee etuitjes gemaakt.


Heerlijk om weer te kunnen  "prutsen" voor mij de ultieme manier van bijkomen na een drukke dag.
Handwerkje, iets op de tv op de achtergrond...heerlijk.

Ik ga nu blogjes lezen en kan nu ook weer hier en daar een reactie achterlaten...

Fijn weekend gewenst.

dinsdag 19 mei 2015

Handwerk met één hand.

Zaterdag heb ik met twee vriendinnen vilt gemaakt.
Dat lukte met één hand
(zie vorig blogje)


Wij volgden ooit de handwerkakte K cursus en komen nog altijd twee maal per jaar bij elkaar.
Nu gingen we vilt maken.


Ik had wol en een boekje. 
Ooit had ik het een keer gedaan.


Dit zijn onze eerste drie lapjes.
Leuk om met de kleurtjes te spelen.

Je hebt er groene zeep bij nodig, en veel water.


Het huis geurde alsof er grote schoonmaak gedaan was.


Dit is mijn lapje.
Omdat ik maar met één hand kon werken ging het iets minder snel.
Maar het ging.


En dat was genieten.


De achterkant.


Mijn andere lapje.


Achterkant.


Nu verzinnen wat ik er mee ga maken als die @#$%^&* vinger weer bruikbaar is.

Gister was er weer een reuze gezellige bee.
Voor mij ditmaal alleen voor de gezelligheid want ik kon natuurlijk nog niet meedoen met het een of ander quiltwerkje....grrrr
Geen foto's gemaakt maar weer vol inspiratie naar huis!

groetjes, Conny

maandag 11 mei 2015

Vakantie in Normandië en heel veel lapjesverhalen.

2 Weken meivakantie heb ik, wat een luxe!

De afgelopen week zijn mijn man en ik heerlijk wezen uitwaaien aan de Normandische kust.
Een paar kilometer onder Dieppe aan de Côte d'Albatre.
Een prachtige kustlijn met zo'n 150 km krijtrotsen/kliffen.
Een aanrader!


Met deze lapjes kwam ik thuis en met een paar prachtige verhalen en heel veel foto's, dus ga er maar even voor zitten.
De komende 10 dagen zal ik me vooral met de lapjes bezig moeten houden die je hieronder ziet.


 Juist ja, dat is verband.
Een uur voor we terug zouden reizen, heb ik mijn rechter wijsvinger opengehaald aan een klemmende deur, Handwerken zit er dus echt even niet in.
10 dagen, zei de dokter, moet ik hem recht en in verband houden,, beslist niet buigen zodat de wond genezen kan.grrrr.


En ik had net allerlei klus- tuin- en handwerkplannen voor deze tweede vakantieweek gemaakt. 
Nu moet ik maar net als dit engeltje lekker gaan lezen. (dat is bepaald geen straf voor mij hoor)


Dit is het huisje waar we waren. Het lag nog geen 50 meter van zee, en wat voor kust!!! 
Maar dat komt zo.....



Want ... we kregen de deur met geen mogelijkheid open. Verhuurster erbij, die kreeg het ook niet voor elkaar... gelukkig sprak deze dame ook Nederlands en na een hoop gebel (het was zondag) kon ze geen slotenmaker regelen maar wel een Chambre d'Hôtes (bed en breakfast) voor ons.

Het was een dorpje verderop. We werden vriendelijk ontvangen. 
Ik voelde me meteen thuis want kijk eens op het bed....



Ohh, quilts.


Gelukkig sprak de gastvrouw prima Engels en zij werd helemaal enthousiast toen ik een opmerking over de quilts maakte. Ze bleek ook een quiltster te zijn en niet zomaar één. Uiteindelijk hebben we heel wat gesprekken gehad. Ze is textielkunstenares, heeft haar eigen manier gevonden om textiele wandkleden te maken. Ik heb foto's gezien en twee in het echt en ze waren heel bijzonder, ik heb er ademloos naar gekeken.
De logcabin was haar eerste.
Ze ontwierp voor veel verschillende bedrijven textiel en ook gaf ze een aantal jaren les op een kunstacademie.
Eigenlijk kreeg ik 's morgens bij het ontbijt een soort masterclass, nadat ik op mijn mobiel wat foto's van mijn quilts liet zien. Wauw. Zo indrukwekkend.


Voor het aan te leggen terras koos ze natuurlijk voor deze oude tegels.
We hebben het later die week af gezien, want we hebben haar nog een paar maal bezocht.


In de loop van deze week kreeg ik een zak vol bijzondere, echt Franse stoffen van haar. Soms al heel oud. Heel bijzonder. Ik zit al hard te bedenken wat er mee kan gaan maken.


Later "moest" ik echt nog een keer terugkomen, want ze wilde me ook nog stoffen uit India geven. Stoffen van 19e eeuwse kleding. Met de hand geborduurd.
Wat een schat!
Ook bij dit bezoek vertelde ze weer dat ze zo'n geweldig leven had gehad en heeft.
Ik schat dat ze rond de 70 zal zijn,  heel actief en creatief.
Een heel lieve gulle vrouw!


Op de Indiase stoffen ligt ook nog echt handgemaakt Frans kant.
Ze liet me ook nog een boekje zien dat in hun familie doorgegeven wordt. Door een voorouder met de hand gebonden. In het boek wel meer dan honderd proefstukjes kant. Hier en daar wat blaadjes met aantekeningen. 
Een zelfgemaakt familie patronenboek voor een kantkloster.
Echt heel uniek. (en geen foto's helaas)
Ik voelde me erg vereerd dat ik ook nog zo'n oud kantje uit mocht zoeken.

Je merkt dat ik er nog vol van zit. En dan heb ik er nog niet de helft van verteld. Ik ga deze week op zoek naar echt Nederlandse stoffen om aan haar te sturen.


Verder, toen we vanaf de tweede dag in ons huisje (met nieuw slot)  logeerden zijn we steeds op pad gegaan langs de kust. Mooie dorpjes en kerken bezocht. Kijk maar even mee.



Zonsondergang op "ons" strand .




Hieronder is het ochtend bij ons voor de deur.






Op de eerste foto van dit verhaaltje,  zag je lapjes die ik in dit geweldige winkeltje kocht,
"Lin et autre" in Varengeville

(dit is een streek waar veel linnen geproduceerd wordt)






Ze hadden er beter nòg een bord neer kunnen zetten:

"Pas op, snoepwinkel voor stofverslaafden!"





Ik heb me nog ingehouden hoor....
Ze hadden nog veel meer dan alleen stoffen....

De lapjes zijn FQ's. 
Daarachter twee zakken vol bandjes en zigzagrestanten voor een habbekrats.
Ik voelde me de koning te rijk. 
(en kreeg daarna dus ook nog al die andere lapjes van de kunstenares)


     Het landschap vormde ook nog een mooie lappendeken met het bloeiende koolzaad.


                                  
                                    Je blijft kijken naar de zee, rustig en woest, eb en vloed.



Ten slotte nog een mooie tuin.




                              Moe en voldaan kwamen we thuis en kunnen we er weer even tegen.



                                                                      Groetjes, Conny