Vorige week voelde het alsof ik weer vleugels kreeg.
Vleugels, in de zin van weer van van alles (met mate hoor...) aan kunnen.(na mijn knie operatie)
Vleugels omdat ik weer auto kan rijden.
Vleugels, omdat ik nu drie maal in de week train op de apparaten bij de fysiotherapeut.
Vleugels, omdat ik tweemaal weer een paar uurtjes op school was.(pittig hoor)
Vleugels, het gevoel dat je krijgt als je weer even onder de mensen kunt zijn.
Vleugels, omdat ik nu ook buiten weer stukjes los loop.
Vleugels omdat ik weer wat kleine boodschapjes heb gedaan.
Vleugels, nu maar hopen dat het laatste blokje van Winterwandering ook een engeltje met vleugels heeft?
Dit weekend kon ik verder werken aan het nieuwe blokje van Winter Wandering, een ontwerp van
Gail Pan dit maal.
Eerst (ook voor het eerst weer na de operatie) het blokje op de naaimachine in elkaar zetten.
Beetje appliqautie , beetje borduren.
(sorry, de foto;s zijn niet geweldig belicht)
De sterretjes waren geappliqueerd, maar zo stom, ik gebruikte rode inkt op het vlies,
Toen het blokje af was en te water ging (om dat vlies op te lossen) waren de sterretjes meer rood dan wit.... uithalen dus.
En borduren nu maar....
Kijk hier zijn ze alle drie.
Dit weekend de stormappels geschild, vorige week waaiden de laatsten uit de boom en mijn man had er een emmer vol opgeraapt.
Na al dat schillen bakte ik een plaatappelstormtaart.
Alvast ingevroren voor kerst.
groetjes, Conny