Een vast fenomeen op een van onze daagse ommetjes is een ontmoeting met Jut en Jul, zoals ik ze ben gaan noemen. Twee forse ganzen die altijd samen waren. Al jaren.
Soms snaterden ze naar ons, of bliezen kwaadaardig. Maar altijd trokken ze samen op. Jarenlang zaten ze daar aan de rand van de vijver.
Maar al enige weken miste er een van de twee. Zagen we de andere gans haast wanhopig gakken: " waar ben je?"
Nu is er nieuw gezelschap gevonden. Soms leunt ze tegen haar nieuwe wollige vriend.
Ze volgt hem op de voet, samen grazen is gezelliger dan alleen.
Groetjes Conny
