Alweer april en dus de vierde vrijdag met de 'favorieten van Elizabeth'
Een leuke blog-hop waarin we vertellen over onze favorieten: ditmaal sport
Eerder heb ik hier al eens verteld dat ik vroeger op de ALO heb gezeten: de Academie Lichamelijke Opvoeding, oftewel sportacademie, de opleiding tot vakleerkracht bewegingsonderwijs. (1977-1981) Het begin van mijn carrière van 38 jaar in het onderwijs. Daar kom ik op terug, eerst eens een inkijkje in mijn 'sportgeschiedenis....'
Als kind ging ik net als velen in die tijd op zwemles. De eerste les vergeet ik nooit weer. In het voorjaar en de zomer gingen we met mijn moeder om 7 uur in de ochtend naar het zwembad. Ik woonde toen in Hoofddorp en het zwembad was niet meer dan een afgezette sloot met wat steigers. Bibberend van de kou meldden mijn zus en ik ons bij de badjuf. We moesten het ijskoude water inlopen (onverwarmd uiteraard) . We stonden in een bad met water tot onze heupen, door algen glad geworden tegels onder onze voeten. "Jullie moeten eerst door gaan" zei de juf, dus liep ik maar een stukje door. "Je moet dóór gaan" herhaalde juf en ik liep dus door. Ik had geen idee wat ze bedoelde, ik liep door en gleed toen uit, kopje onder, alles groen en koud om me heen. Doodeng. "Nú ben je door" zei de juf tevreden.....Vele oefeningen met een dikke houten plank volgden, het schapenhok, alles zo koud.... ik leerde er niet zwemmen.... Gelukkig verhuisden we die zomer naar Assen waar een heel modern verwarmd overdekt zwembad was. Daar heb ik pas leren zwemmen. Maar echt fan werd ik er nooit van.
(wikipedia meldt: Het eerste zwembad in Hoofddorp was het Nanningabad uit 1932, een buitenbad. Het bad was gevestigd aan de Geniedijk ter hoogte van de Ter Veenlaan. Veel meer dan een iets uitgebaggerd en afgeschut deel van de Genievaart (een sloot) was het zwembad niet. Er zwommen vissen in het zwembad en de beheerders deden alle moeite om in ieder geval de ratten te weren. In 1972 sloot het Nanningabad )
Ik maakte een collage van dat zwembad met foto's die ik vond op Beeldbank Stichting Haarlemmermeermuseum De Cruquius. Ik herkende het bad meteen, vooral rechtsboven...en die badmutsen!
Op de lagere school gingen mijn vriendinnen op gym en ik dus ook. Ik had alleen een hekel aan de uitvoeringen in zo'n mal wit jurkje. Leuk was het verder wel.
Op de middelbare school maakte ik kennis met volleybal en dat werd echt mijn sport,
(foto google)
Aan volleybal heb ik jarenlang veel plezier beleefd.
Op onze school promootten de gymleraren oefenlessen voor wie naar de ALO wilde (om te oefenen voor het fysieke toelatingsexamen). Mijn vriendin en ik gaven ons op, lekker wat extra sporten, altijd leuk. Samen zijn we toen in Arnhem op de CALO aangenomen en hebben die opleiding met veel plezier voltooid. Mijn favoriete vakken daar waren turnen en atletiek. En natuurlijk volleybal.
Begin jaren '80 was er veel werkloosheid en een jaar na het afstuderen had ik het geluk een baan te vinden als gymleerkracht op een school met verstandelijk en meervoudig gehandicapte kinderen. In mijn opleiding had ik daar niets over geleerd en dus kon ik er veel van mijn creativiteit in kwijt. Wat heb ik daar met veel plezier gewerkt (19 jaar) Na een onderbreking van 4 jaar gedurende de ALO jaren ging ik ook weer volleyballen, maar al gauw kreeg ik dusdanige knieklachten dat dat niet meer ging. Dus moest ik afscheid nemen van mijn geliefde sport want ik wilde wel blijven werken als gymdocent (eerste knie operatie toen ik 24 was...)
Maar die knieën werden steeds meer een probleem en dus heb ik me, terwijl ik ook nog die gymlessen gaf, in twee jaar omgeschoold tot basisschooldocent. Het werken met kinderen had echt mijn hart, na 4 jaar NT2 onderwijs op de AZC school volgde nog 15 jaar op de gewone basisschool (en twee knieprotheses...)
(afb, google)Actief sporten was al lang geen optie meer voor mij.
Wandelen doe en deed ik, net als mijn opa en mijn moeder, altijd graag en doe ik het het liefst dagelijks, misschien geen sport maar wel bewegen. Geen mega afstanden maar 3 - 5 km per dag, heerlijk!
