Bijna een maand schreef ik geen berichten hier. Rond die tijd (begin maart) had ik jullie het vervolg van weer een werkstukje naar aanleiding van een leuke online workshop willen laten zien.
Maar toen fietste het leven zelf er keihard doorheen. Mijn wereld werd op zijn kop gezet, een emotionele achtbaan volgde en ik had ineens een hoop op mijn bordje, om maar een paar clichés te noemen die van toepassing waren op de afgelopen weken.
Nu ik weer in wat rustiger vaarwater ben beland, maak ik weer een berichtje.
Al een tijd gaat het niet goed met mijn 85 jarige moeder die met hangen en wurgen probeert zelfstandig te blijven wonen. Het lopen gaat zeer slecht en het geheugen laat haar enorm in de steek. Tijd om maaltijd service in te schakelen. Dat was donderdag 10 maart.
De volgende morgen werd ik vroeg gebeld door mijn schoonzus, helemaal overstuur, die donderdagavond heeft mijn broer een hartstilstand gehad. In een restaurant. Waar een AED was. En mensen die meteen gingen reanimeren en daarmee zijn leven hebben gered.
Allemachtig.
Nu kan ik rustig zeggen dat hij echt een engeltje op zijn schouder heeft gehad.
Meteen naar het ziekenhuis in Alkmaar, gedotterd, een stent, hartbewaking en na bijna twee weken opname, kreeg hij een soort draagbare AED/ pacemaker geïmplanteerd.
Nu is hij weer thuis en kan voorzichtig gaan revalideren.
Je zult begrijpen hoe emotioneel dit voor iedereen was.
Een paar dagen later moest ik met mijn moeders huisarts contact opnemen omdat het helemaal niet goed met haar ging. Thuiszorg werd ingezet en eindelijk kon er een indicatie aangevraagd worden voor langdurige zorg. Al een paar dagen later werd die indicatie goedgekeurd en stond mijn moeder ineens op de wachtlijst bij het verzorgingshuis bij mij in het dorp. En was er vrijwel meteen een kamer beschikbaar.
(hoezo achtbaan?)
Over pakweg een week kan ze verhuizen. Mijn zus en ik gaan dat allemaal regelen (met onze echtgenoten) want mijn broer kan en mag nog bijna niks, maar dat gaat lukken, regelneefjes als wij beiden zijn.
Tussen dit allemaal door, qua data loopt het als een brij door elkaar in mijn hoofd, heb ik ook nog mijn eerste quiltworkshop gegeven bij Anneliefs in Nieuw Buinen.
Soms vraag je je af waar je de energie en veerkracht vandaan haalt. Het hielp enorm dat het op dat moment goed ging met mijn broer.
Onze quiltgroep stelt bij Anneliefs momenteel nog quilts tentoon en daar stond ook de naaimachinehoes bij die ik ooit ontwierp. Drie gezellige en gemotiveerde dames mocht ik op weg helpen om er zelf een te gaan maken. Wat leuk was dat. Eind april gaan we verder.
In het ziekenhuis ondertussen, mocht mijn broer maar 1 persoon per bezoek(half)uur ontvangen, dan gaan vrouw en kinderen natuurlijk voor. Daarbij komt dat wij op zo'n 2 uur rijden afstand wonen, dus spraken wij af pas te komen als hij weer thuis zou zijn. Leve de mobiele telefoon, zo fijn hem te spreken!
Wij boekten twee nachten in een hotel in Bergen en gingen op weg.
In een etalage in Bergen, twee mooie gedichten.
Een stukje wandelen langs zee in de mist en dan eindelijk mijn broer in de armen kunnen sluiten. Daar werden heel wat tranen bij gelaten, maar vooral van vreugde. Hij is er nog!
Leve de AED en mensen die weten hoe ze te gebruiken!
Een dag later maakten we nog een prachtige duinwandeling bij Groet.
Dat klopt. Het helpt je hoofd leeg te maken.
Nog een fraai beeld in Heiloo.
Thuis meteen weer druk met moeders. Kennismaken en een rondleiding in het verzorgingshuis. We mochten alvast een vergelijkbare kamer bekijken. De eerste indruk is heel goed.
Ze heeft er veel zin in. Over het thuis wonen zegt ze, "dat het zo niet langer kan". Zo triest eigenlijk dat je er zo slecht voor moet staan voor je een plekje kunt krijgen. Tegelijk ben ik verbaasd hoe snel dat proces nu uiteindelijk ging. Ook een voordeel van in een dorp wonen denk ik.
We grappen al : "(o)ma gaat op kamers!"
Dat zal best wennen worden voor haar. Maar ook kans op hopelijk nog een tijd met wat meer kwaliteit van leven.
Ik heb al een plattegrond op schaal gemaakt om te zien wat er wel en niet mee kan qua meubilair.
Ik realiseer me dat ik dit nu leuk druk vind. Ik merk dat het mantelzorgen al een aantal maanden steeds zwaarder werd. Was er in mijn hoofd wel erg veel mee bezig, ook al ging ik maar 1 dag per week naar haar toe (35 min. rijden ) Dat ze nu naar het verzorgingshuis kan voelt als enorme opluchting voor ons allemaal.
Om mezelf af te leiden tussen alle stressvolle momenten heb ik van de strook waarmee ik dit blogje begon een boekje gemaakt.
2 dagen voor de oorlog in Oekraïne begon maakten we deze wandeling, De enorme indruk die dat maakt hebt ik toch vast willen leggen.
Maisstoppels in nat land, net na de storm Eunice, dat lijkt alweer een eeuwigheid geleden.
Tenslotte nog een foto van borduurgaren dat ik van mijn moeder kreeg. Van haar erfde ik mijn liefde voor handwerk!
Fijne week gewenst. Pluk de dag!
Conny
17 opmerkingen:
Strekte met alles !
Gr Petra.
Inderdaad pluk de dag.
Je ziet wat er allemaal kan gebeuren in korte tijd, niet leuk he.
Wens je veel sterkte met je broer en moedertje...........liefs. Conny
Ineens komt er van alles op je af. Veel succes met de verhuizing.
Fijn dat er mensen zijn die een aed kunnen gebruiken.
groetjes Tilly
Jemig, daar heb je geen bordje voor nodig, maar een bord. Gelukkig ziet het er nu beter uit. Maar toch sterkte gewenst.
Wat een vreselijke tijd heb je achter de rug. Fijn dat je broer opknapt, maar het zal nog wel even duren voor hij er weer is. En dan al je zorgen om je moeder, nou, het is allemaal niet niks. Toch is het fijn dat zij straks weer een eigen plekje heeft waar zij goed verzorgd wordt.
Ik wens je heel veel sterkte, ook voor je zus en broer. En heel af en toe tijd nemen voor jezelf, creatief bezig kunnen zijn kan heel fijn zijn.
Veel sterkte en liefs.
Wat een rollercoaster Conny, je hebt wel een paar weken achter de rug zeg!
Fijn dat je nu terug kunt kijken met dankbaarheid, je broer weer fijn thuis en je moeder straks fijn 'op kamers' met de juiste zorg en aandacht. Dat geeft jullie ook rust.
Jeetje Conny, wat je allemaal hebt meegemaakt is genoeg voor een jaar!
Wat een geluk voor je broer dat er in dat restaurant mensen waren die gelijk dat apparaat pakten en er mee aan de slag gingen.
Zo prachtig dat dit ook succes had!
Ook de andere bezoekers zullen wel geschrokken zijn, zoiets maak je niet iedere dag mee als je gezellig zit te eten, en dat is maar goed ook.
Je moeder waar het zo slecht mee gaat....
Wat fijn dat ze zo snel een plekje heeft kunnen krijgen in je dorp. Nog fijner dat ze er zelf ook zin in heeft.
Dat geeft rust dan ze een fijne plek heeft dicht bij jou.
Voor je broer van harte beterschap!
Wat ben je in en vreselijke mallemolen terecht gekomen, maar
wat fijn te lezen dat het met je broer helemaal goed is gekomen.
Bij zo'n bericht weet je het even allemaal niet meer. Ook heel
mooi dat er zo snel voor je moeder een plek is gevonden, want
als het steeds wat slechter gaat en ook het geheugen achteruit
gaat is het heel beangstigend voor jullie want er kan dan van
alles mis gaan. Nu op haar nieuwe onderkomen is er gelukkig
goede controle, en dat is voor haarzelf maar ook voor jullie
allemaal heel rustgevend.
Wens jullie allemaal heel veel sterkte toe!!!
Inderdaad een heftige periode en alles tegelijk, waarom ook niet. Ik dacht weer aan de tijd dat mijn ouders en zusje nog leefden en ik de mantelzorger was op 45 min rijden. Fijn dat het weer goed gaat met je broer. Je moeder kijkt gelukkig positief aan tegen de verhuizing.
Je hebt een prachtig boekje gemaakt van de wandeling.
Veel sterkte met verhuizen en alle bijkomende zaken. Hopelijk genoeg tijd voor jezelf om tot rust te komen.
Groet, Dientje
Tjonge, dat is heel heftig zo allemaal bij elkaar in korte tijd! En het is bijzonder hoe je dan toch de energie hebt om door te gaan hè..
Fijn dat er nu een plekje voor je moeder is. Ze moeten trouwens ook altijd noodplek hebben...
Wat voel je goed dat je broer je eigen bloed is hè...
Je hebt die wandeling prachtig vastgelegd, echt creatief!
Sterkte de komende tijd met alles!
War een een nare tijd heb je gehad zeg en goed dat je moeder zo snel al terecht kan en dan nog je broer ,maar dat zal wel goed komen ik hen nu zo'n jaar geleden ook onverwacht een stent gekregen en ik voel me goed.
Ik wens u en je familie veel sterkte en moed voor alles wat nog komt.
Wat een aangrijpende periode!
Gelukkig gaat het goed met je broer, maar de schrik zal nog niet uit je lijf zijn verdwenen. En dan ook de zorgen om je moeder, heftig hoor. Hoe fijn is dan dat je iets van die zorgen kunt overdragen aan het verzorgingshuis. Nu kan je iets meer aan jezelf denken...
In je bericht lees ik bekende plaatsnamen zoals Alkmaar, Groet en Heiloo. In die laatste plaats ben ik geboren.Ik ben er al jaren weg, maar het blijft een speciaal plekje houden in mijn hart!
HEFTIG!!
Gelukkig dat het met je broer al weer iets beter gaat, al zal dat ook nog tijd nodig hebben, alleen de schrik al.
Dat wat je schrijft over je moeder, dat herken ik wel, dat er toch wel elke dag mee bezig zijn. Gelukkig kun je de zorgen om haar nu delen met het verzorigingstehuis en wordt er goed op haar gelet!
Goed dat jullie er even uit gegaan zijn, de schrik om je broer, de zorgen voor je moeder, het verhuizen van je moeder. Je gaat maar door!! maar pas ook goed op jezelf hoor, groetjes Anita
wat een heftige tijd, heel veel sterkte de komende periode.
Best wishes to your mother in her new home.
It is so good that there were skilled people on hand when your brother needed them.
Jeetje, wat krijg je dan enorm veel voor de kiezen in zo'n korte tijd. Redelijk gelukkig 'loopt' het allemaal nog behoorlijk goed. Fijn dat je bij je broer kon zijn en nu de verhuizing van je geliefde moeder naar dichtbij kunt regelen, op loopafstand.
Fijn dat er dan ook nog wel mooie afleidingen zijn, alhoewel dat er dan ook nog bij komt in je hoofd. Succes met alles. Ik weet dat het veel vergt van alles dat er op je pad komt. groeten en liefs, Gonda
Wat een strijd in al dat verdriet. Maar ook bijzo der fijn dat je broer opknappen mag en zeker een engeltje had. En moeders ach wat dapper sat ze het nu zelf ziet. En dan nog een hele verhuizing het is niet niks hoop dat je je er door heen slaat.
Een reactie posten