Zeeuws- Vlaanderen (veel foto's!)

Al heel lang stond op ons reiswensenlijstje:  "Zeeuws-Vlaanderen" We zijn er nog nooit geweest.

Vanaf Groningen niet direct een bestemming waar je voor even een weekeindje heen gaat. In de voorbereidingen van "waar dan in Zeeuws-Vlaanderen?" bedacht ik  dat  Betty altijd zo enthousiast is over Groede. Ook van vrienden en internet leerden we dat het deel aan de westkust erg mooi zou zijn.

Op 14 juni reisden we vanaf Veere (hemelsbreed niet meer dan 25 á 30 km maar over de weg ruim 70!) naar een kleinschalige, eenvoudige boerencamping aan de Nieuwkerkse Kreek, vlakbij Groede.

We kregen een prachtige plek aan de Kreek. nu hopen dat het weer wat meewerkt.

Aan het eind van de middag zijn we nog even naar zee gefietst, maar 5 km verderop.

In Groede zagen we een leuk pleintje om de kerk en bij een boer kochten we verse groenten in een kraam.

En daar waren ze: die karakteristieke strandpalen die ik vaak bij Betty zag.

Op de avond van die eerste dag kreeg mijn man hoge koorts, ik schat dat het zeker zo'n 39 graden was. 

Kou gevat.....

Op dag twee ging ik op de fiets er maar even alleen er op uit om in het 4km verder gelegen Oostdorp boodschappen te doen. Manlief slaapt door de dag.

Ik kwam heen en terug langs deze fraaie watertoren.

Zie ik het nu goed? In de onderste druppel lijkt wel een mens afgebeeld.

Grappig is dan weer dat Betty deze week op haar blog net een uitleg deed over deze toren en dat de kunstenaar zichzelf in de druppel uitbeeldde. Je ziet het eigenlijk alleen als je flink inzoomt. Leuk zo'n detail.

Het was te koud om buiten te zitten en ik vermaakte me naast zorg voor de zieke met mijn boek en een haakwerkje. Wel met mooi zicht op de kreek!

In de avond liep ik met schoonzus en zwager mee om de hond uit te laten.

Licht en lucht waren dramatisch mooi!

 

We waren voor de bui weer binnen. De dag erna was mijn man genoeg opgeknapt voor een autoritje. Breskens vonden we wel heel erg lelijk.....

Het platteland richting IJzendijke. We merken hier veel Vlaamse invloed, in bouwstijl en in landschap. De huizen opvallend klein. Het lijkt me geen welvarende streek.

Ineens twee patrijzen in het veld!

IJzendijke in de regen, een klein maar fijn plaatsje. Winterjas aan, dat weer wel.

En toen..... waren schoonzus en ik een dag koortsig en ziek.

Gelukkig knapten ook wij weer vlot op en  het weer ook. 

We konden gaan fietsen.

Vanaf Breskens naar Cadzand en Retrangement loopt een fantastische fietsroute pal langs zee. 

Dat was enorm genieten. 

In de avond fietsten we nog even 2 km naar een vogelkijkhut.

De kluten hebben jongen!

Daar gaan pa en ma met hun drietal.

Op de een of andere manier moesten we allebei aan ons eigen, al lang uitgevlogen drietal denken.

Bij Sluis liepen we over de fraaie vestingwal en door het gezellige centrum

Een  zonnige fietsdag voor onze mannen (naar Brugge) en schoonzus en ik vermaken ons (eindelijk!) in de zon op de camping.

We zien het vlas elke dag wat blauwer worden.

Op de dag voor vertrek is het mijn zwagers beurt om ziek te zijn. Wij maken een fietstochtje en ontdekken het prachtige nieuwe natuurgebied Waterdunen vlakbij Breskens.

Nog een avondommetje om afscheid van de kreek te nemen.

Zo dat waren een hoop plaatjes. De dag hierna vertrekken wij naar Limburg en schoonzus en zwager naar huis. Ondanks ziekte en weer hebben we ons weer goed vermaakt samen. We hebben genoten van de prachtige kust en lieflijke plaatsjes. 

Groetjes, Conny

Zomer.....

Terwijl hier in juni blogjes verschenen die ik vooraf had ingepland, waren wij op vakantie in eigen land.  We hadden de campings al bijtijds gereserveerd, de prachtige junimaand van vorig jaar indachtig.

Dat was nu wel anders, op 7 juni vertrokken we naar de camping van de boswachter bij Veere.

Een prachtige camping, maar wat was het koud en nat. Gelukkig hadden we op het laatste moment de winterjassen ingepakt en helaas was dat geen overbodige luxe.

Kamperen met een uitdaging zeg maar.

Veere lag er net als vorig jaar prachtig bij, wat een heerlijke plaats is dat.

Zeker als de zon scheen. (denk hier wel 12-14 graden C bij)

Soms was het te doen (16-18 graden) op een terrasje in de zon.

Wij waren, zoals vaker, op pad met schoonzus en zwager. Als extra uitdaging hadden zij de hond mee: een geleidehond in opleiding die zij het eerste jaar vanaf puppy opvoeden. Na een jaar gaat de hond bij hen weg en naar de echte opleidingsschool voor geleidehonden. Een hele klus, prachtig werk maar ook heel pittig. En weer of geen weer, zo'n hond moet wel elke dag meermaals uit. 

Daarna kwamen ook vaak de klaverjaskaarten op tafel en hadden we veel plezier.

Op Walcheren en later in Zeeuws Vlaanderen, zagen we langzaamaan het vlas tot bloei komen. Prachtig zo'n veld met dat tere groen.

Deze lijster was niet schuw en hupte rustig voor onze voeten rond om een worm te verschalken.

We troffen het met de open-tuinen dag in Veere, een kans om in de  fraaie, vaak ommuurde tuinen een kijkje te nemen. Het bleef zelfs droog. Zo mooi te zien hoe enthousiaste tuiniers hun tuin openstelden en vertelden.

Dit is toch net Frankrijk.....

Dit soort details vind ik altijd leuk.

We maakten ook een autoritje met zijn tweeën, dit is ergens aan de kust nabij Westkapelle. We waaiden tussen de buien door zo'n beetje uit onze winterjas. We zijn vanwege de regen het strand maar niet opgelopen. (Je ziet dat het gras platgeslagen wordt door de wind)

Na een uitstapje naar het verrassend leuke Terra Maris museum,  reden we met zijn vieren nog even door naar zee.

De hond was nu ook mee. Met zijn paarse "werkkleding" aan (met de tekst: "in opleiding")  mag hij overal mee naar binnen en ook op het strand waar andere honden niet mogen komen. 

Een groot genoegen voor z'n jonge hond natuurlijk.

Maar ook deze pret was van korte duur.

Ondanks het weer lukte het ons toch leuke dingen te ondernemen. Grappig is dat we merken dat nu we ouder worden het allemaal niet meer zo groots, meeslepend en avontuurlijk hoeft te zijn.

We hebben veel gezien in Europa, eerst samen op de fiets en later met de kinderen met kleine tentjes in de auto.

In Nederland is nog veel te ontdekken. Ook merken we dat we steeds meer plezier hebben in het ontdekken van mooie / nieuwe natuur plekken.

Voor de tweede week reden we naar Zeeuws Vlaanderen, voor ons helemaal een onbekend gebied.

Daarover meer in een volgend bericht.

groetjes, Conny