Er gaat niets boven Groningen.

Goed, dit wordt even wat reclame voor mijn zo geliefde provincie Groningen waar nog rust en ruimte te vinden is.

Afgelopen zondag was een heerlijke dag om te gaan fietsen, zo'n 22 graden en niet teveel wind. Onze fietsen zetten we op de auto en we reden een half uurtje om in Ulrum te kunnen starten met onze fietstocht.

Nee, dit hieronder is niet mijn fiets....

In Ulrum staat íe naast een oude weegbrug.

Al gauw reden we langs akkers met goudgeel wuivend graan, aardappels, bieten , uien.

Vruchtbare zeeklei, dat is wel duidelijk.

Nog even zuidwaarts terugkijken naar het torentje van Ulrum.

Kijk een doorgang door een oude slapersdijk.

En aan de einder zie je dan de echte zeedijk.

De kerk van Hornhuizen heeft een kleurige top op de toren, dat diende als baken voor schepen op de Waddenzee en is in oude glorie hersteld.

We komen steeds dichter bij de zeedijk.

Maar eerst nog even door: ....

En dan zijn we op de zeedijk. Wat een stilte.

Zelfs de meeuwen houden zich koest. 

Het is heel helder. We zien Schiermonnikoog links van ons liggen, recht voor Rottemeroog en helemaal rechts is zelfs Borkum (Duits Waddeneiland)  zichtbaar.

We nemen de tijd om zittend op de dijk een broodje te eten. We laten de stilte  op ons inwerken en kijken naar de paarden, koeien, schapen en vogels in de kwelder.

Als we verder gaan kunnen we ook aan de Waddenzijde van de dijk fietsen.

Ik moet vreselijk lachen als we voorzichtig tussen de schapen door moeten laveren.

Wij kunnen wel door de hekjes, de schapen niet (veerooster) 

Ik denk dat dit een wadloper voorstelt.

Borkum in zicht.

En weer verder, richting Pieterburen een fraai pad tussen boerderijen en velden door.

Wat een heerlijke tocht, 44 km op de teller en heerlijk uitgewaaid en genoten van het weidse land.